چکیده
زمینه و هدف: رباط متقاطع قدامی زانو، مهمترین رباط زانو است و بهعنوان عامل اصلی کنترلکنندهٔ حرکت رو به جلوی زانو عمل میکند. پژوهش حاضر با هدف مقایسهٔ کنترل وضعیت بدنی پویا و تعادل ایستا بین ورزشکاران مبتلا به آسیب لیگامان صلیبی قدامی و ورزشکاران سالم انجام شد.
روشبررسی: پژوهش حاضر از نوع مورد-شاهدی بود. جامعهٔ آماری را ورزشکاران با جراحی بازسازی لیگامان متقاطع قدامی و ورزشکاران سالم تشکیل دادند. نمونهٔ آماری سی نفر از افراد داوطلب واجد شرایط (پانزده ورزشکار با جراحی بازسازی لیگامان متقاطع قدامی و پانزده ورزشکار سالم) در دامنهٔ سنی ۲۰تا۳۰ سال بودند. آزمودنیها در یک مرحله برای میزان کنترل وضعیت بدنی پویا و تعادل ایستا ارزیابی شدند. بهمنظور ارزیابی وضعیت بدنی پویا، آزمون وای بهکار رفت. این آزمون برگرفته از آزمون تعادل ستاره است که گری در سال ۱۹۹۵ آن را آزمونی معتبر برای ارزیابی تعادل پویا دانست. بهمنظور سنجش تعادل ایستا از آزمون بس) ریمان، ۱۹۹۹) استفاده شد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از آزمون تی مستقل برای مقایسهٔ بینگروهی در سطح معناداری ۰٫۰۵ و آزمون شاپیرو-ویلک، برای بررسی نرمالبودن توزیع دادهها صورت گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد، بین زیرمقیاسهای وای قدامی، خلفی داخلی، خلفی خارجی و ترکیبی کنترل وضعیت بدنی پویا در پای ورزشکاران با جراحی بازسازی لیگامان صلیبی قدامی و ورزشکاران سالم تفاوت معناداری وجود دارد (۰٫۰۰۱>p)؛ اما تعداد خطاهای تعادل ایستا بین دو گروه در مرز معناداری است (۰٫۰۵۰=p).
نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر مشخص کرد، پس از جراحی اختلال کنترل پاسچر پویا و تعادل ایستا در اندام درگیر وجود دارد؛ بنابراین برای پیشگیری از تکرار آسیبهای لیگامان صلیبی قدامی ورزشکاران در آینده، شاید انجام اصول توانبخشی پیشرفته درجهت تقویت بیشتر حس عمقی مؤثر باشد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |