مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده
زمینه و هدف: سندرم گیرافتادگی شانه در شناگران و مشکلات ناشی‌از آن از چالش‌های مهم است؛ ازاین‌رو، هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین اصلاحی مبتنی‌بر اصول NASM (آکادمی ملی طب ورزش آمریکا) بر وضعیت بدنی و درد و حس عمقی در شناگران مرد دارای سندرم گیرافتادگی شانه بود.
روش‌بررسی: باتوجه به اعمال مداخله (تمرینات اصلاحی NASM) و انتخاب هدفمند آزمودنی‌ها و معیارهای ورود و خروج، تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی بود. جامعهٔ آماری را با حذف اثر جنسیت، تمامی شناگران مرد ۲۰تا۳۵سالهٔ نخبهٔ استان کهگیلویه و بویراحمد تشکیل دادند. در این پژوهش از میان داوطلبان واجد شرایط برمبنای ملاک‌های ورود به مطالعه و براساس نرم‌افزار G*Power، سی نفر به‌عنوان حجم نمونه با اندازهٔ اثر ۰٫۸۰ و ضریب اطمینان ۰٫۹۵ به‌روش دردسترس وارد تحقیق شدند. سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه پانزده‌نفرهٔ تمرینات اصلاحی و گواه قرار گرفتند. گروه تمرینات اصلاحی، تمرینات خود را به‌مدت هشت هفته اجرا کردند و قبل و بعد از تمرین در دو مرحله، اندازه‌گیری زاویهٔ قوس پشتی آن‌ها و نیز متغیرهای درد و دقت حس عمقی انجام پذیرفت. زاویهٔ قوس پشتی به‌وسیلهٔ خط‌کش منعطف، درد به‌وسیلهٔ مقیاس VAS از صفر تا ده و دقت حس عمقی توسط روش بازسازی زاویهٔ مفصل شانه و بررسی خطا ارزیابی شد. تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تحلیل کوواریانس، تی زوجی و تی مستقل در سطح معناداری ۰٫۰۵ ازطریق نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ انجام شد.
یافته‌ها: آزمون تی زوجی در گروه تمرین اصلاحی از پیش‌آزمون به پس‌آزمون کاهش معناداری را در میانگین زاویهٔ قوس پشتی (۰٫۰۰۳=p) و درد شانه (۰٫۰۰۳=p) و افزایش معناداری را در میانگین دقت حس عمقی شانه (۰٫۰۰۱>p) نشان داد؛ اما در هیچ‌کدام از متغیرهای گروه گواه تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس، به‌طور معناداری کاهش میانگین زاویهٔ قوس پشتی (۰٫۰۰۱>p) و درد (۰٫۰۰۱>p)، همچنین افزایش معناداری را در دقت حس عمقی شانه در گروه تمرین اصلاحی مشخص کرد (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‌های تحقیق، تمرینات NASM می‌تواند باعث کاهش معنادار زاویهٔ قوس پشتی و درد و افزایش معنادار دقت حس عمقی در شناگران دارای سندرم گیرافتادگی شانه شود.