مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه لرستان
چکیده: (490 مشاهده)
زمینه و هدف: آشفتگی روابط زوجین سبب بروز مشکلات متعددی برای زوجین میگردد، بر این اساس هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوج درمانی با رویکرد طرحواره و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر آشفتگی روابط زوجین در معرض طلاق بود.
روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان در معرض طلاق مراجعه کننده به مرکز مشاوره و روانشناسی آوای درون شهرستان پاوه در سال ۱۴۰۰ تشکیل می دادند که از بین آنها ۴۵ نفر داوطلب واجد شرایط با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش زوج درمانی طرحواره محور، گروه آزمایش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، و گروه گواه جایگزین گردیدند که در هر گروه 15 نفر حضور داشتند. در گردآوری اطلاعات از پرسشنامه آشفتگی روابط زوجین (ویشمن و همکاران، 2009) استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معناداری 05/0 به کار برده شده است.
یافتهها: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که زوج درمانی با رویکرد طرحواره در کاهش آشفتگی روابط زوجین تاثیر معناداری داشت (001/0>p)، از طرفی دیگر نیز شناخت درمانی مبتنی بر ذهن نیز بر کاهش آشفتگی روابط زوجین به طور معناداری موثر بوده است (001/0>p)، همچنین بین دو گروه زوج درمانی با رویکرد طرحواره و شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی در متغیر آشفتگی روابط تفاوت معناداری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن بود زوج درمانی با رویکرد طرح واره و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی نتایج معنادار و یکسانی در کاهش آشفتگی روابط زنان در معرض طلاق داشتند، و تفاوتی بین دو روش مشاهده نشد. بنابراین متخصصان میتوانند از این دو رویکرد برای کاهش آشفتگی روابط در این افراد استفاده نمایند.
روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان در معرض طلاق مراجعه کننده به مرکز مشاوره و روانشناسی آوای درون شهرستان پاوه در سال ۱۴۰۰ تشکیل می دادند که از بین آنها ۴۵ نفر داوطلب واجد شرایط با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش زوج درمانی طرحواره محور، گروه آزمایش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، و گروه گواه جایگزین گردیدند که در هر گروه 15 نفر حضور داشتند. در گردآوری اطلاعات از پرسشنامه آشفتگی روابط زوجین (ویشمن و همکاران، 2009) استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معناداری 05/0 به کار برده شده است.
یافتهها: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که زوج درمانی با رویکرد طرحواره در کاهش آشفتگی روابط زوجین تاثیر معناداری داشت (001/0>p)، از طرفی دیگر نیز شناخت درمانی مبتنی بر ذهن نیز بر کاهش آشفتگی روابط زوجین به طور معناداری موثر بوده است (001/0>p)، همچنین بین دو گروه زوج درمانی با رویکرد طرحواره و شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی در متغیر آشفتگی روابط تفاوت معناداری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن بود زوج درمانی با رویکرد طرح واره و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی نتایج معنادار و یکسانی در کاهش آشفتگی روابط زنان در معرض طلاق داشتند، و تفاوتی بین دو روش مشاهده نشد. بنابراین متخصصان میتوانند از این دو رویکرد برای کاهش آشفتگی روابط در این افراد استفاده نمایند.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
