BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2988-fa.html
2- استادیار گروه روانشناسی، خرم‌آباد، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران
چکیده
زمینه و هدف: آشفتگی روابط زوجین سبب بروز مشکلات متعددی برای آن‌ها می‌شود؛ براین‌اساس پژوهش حاضر باهدف مقایسهٔ اثربخشی زوج‌درمانی با رویکرد طرح‌واره و شناخت‌درمانی مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی بر آشفتگی روابط زوجین درمعرض طلاق انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و دورهٔ پیگیری بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی زنان درمعرض طلاق مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره و روانشناسی آوای درون شهرستان پاوه در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند. از بین آن‌ها ۴۵ نفر داوطلب واجد شرایط با روش نمونه‌گیری دردسترس وارد مطالعه شدند و به‌طور تصادفی در گروه آزمایش زوج‌درمانی با رویکرد طرح‌واره و گروه آزمایش شناخت‌درمانی مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی و گروه گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. در گردآوری اطلاعات، مقیاس غربالگری آشفتگی ز‌ناشویی و ار‌تباطی (ویشمن و همکاران، ۲۰۰۹) به‌کار رفت. برای تجزیهوتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر در سطح معناداری ۰٫۰۵ استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تجزیهوتحلیل داده‌ها نشان داد، زوج‌درمانی با رویکرد طرح‌واره در کاهش آشفتگی روابط زوجین تأثیر معناداری دارد (۰٫۰۰۱>p)؛ ازطرفی شناخت‌درمانی مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی بر کاهش آشفتگی روابط زوجین به‌طور معناداری مؤثر است (۰٫۰۰۱>p)؛ همچنین بین دو گروه زوج‌درمانی با رویکرد طرح‌واره و شناخت‌درمانی مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی در متغیر آشفتگی روابط زوجین تفاوت معناداری مشاهده نمی‌شود.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر حاکی‌از آن بود که زوج‌درمانی با رویکرد طرح‌واره و شناخت‌درمانی مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی نتایج معنادار و یکسانی در کاهش آشفتگی روابط زوجین درمعرض طلاق دارد و تفاوتی بین دو روش مشاهده نمی‌شود؛ بنابراین متخصصان می‌توانند از این دو رویکرد برای کاهش آشفتگی روابط در افراد مذکور استفاده کنند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
