مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (14 مشاهده)
زمینه و هدف: کودکان بی سرپرست و بدسرپرست ساکن در‌شبه خانواده‌ها به دلیل محرومیتهای عاطفی و محیطی دارای مشکلات فردی و بین فردی می‌باشند از‌سوی دیگر‌کاربرد مداخله موسیقی عصب‌شناختی با توجه به تأثیر‌آن بر آسیب‌های‌روان و بهبود سازش یافتگی می‌تواند در ارتقاء سازگاری اجتماعی‌کودکان تاثیر بسزایی‌داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مداخله موسیقی درمانگری عصب شناختی بر سازگاری اجتماعی کودکان 7 تا 12 سال بدسرپرست و بی‌سرپرست شهر تهران انجام گردید.
روش بررسی: این مطالعه از نوع آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون همراه با پیگیری بود که در دو مرکز شبه خانواده شهر تهران با روش نمونه گیری تصادفی تعداد 32 کودک 7 تا 12 ساله داوطلب واجد شرایط، وارد مطالعه شدند و به طریقه جایگزینی تصادفی با تعداد مساوی، در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. مداخله موسیقی درمانگری طراحی و پس از محاسبه اعتبار درونی برنامه توسط یک متخصص موسیقی طی20 جلسه برنامه موسیقیایی هر هفته دو جلسه 45 دقیقه‌ای در طول ۳ ماه برای گروه آزمایش برگزار شد. برای ارزیابی سازگاری اجتماعی از پرسشنامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت(1990) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر از طریق نرم افزار SPSS نسخه 25 و در سطح معناداری 05/0 صورت گرفت.
یافته‌ها: تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که مداخله موسیقی درمانگری عصب‌شناختی موجب تغییر روند معنادار در سازگاری اجتماعی کودکان گردید(۰٫۰۰1>p).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد مداخله موسیقی عصب‌شناختی برسازگاری اجتماعی تأثیر معناداری داشت. این مداخله می‌تواند در مراکز نگهداری کودکان بد و بی‌سرپرست کاربرد موثری داشته باشد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون همراه با پیگیری بود که در دو مرکز شبه خانواده شهر تهران با روش نمونه گیری تصادفی تعداد 32 کودک 7 تا 12 ساله داوطلب واجد شرایط، وارد مطالعه شدند و به طریقه جایگزینی تصادفی با تعداد مساوی، در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. مداخله موسیقی درمانگری طراحی و پس از محاسبه اعتبار درونی برنامه توسط یک متخصص موسیقی طی20 جلسه برنامه موسیقیایی هر هفته دو جلسه 45 دقیقه‌ای در طول ۳ ماه برای گروه آزمایش برگزار شد. برای ارزیابی سازگاری اجتماعی از پرسشنامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت(1990) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر از طریق نرم افزار SPSS نسخه 25 و در سطح معناداری 05/0 صورت گرفت.
یافته‌ها: تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که مداخله موسیقی درمانگری عصب‌شناختی موجب تغییر روند معنادار در سازگاری اجتماعی کودکان گردید(۰٫۰۰1>p).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد مداخله موسیقی عصب‌شناختی برسازگاری اجتماعی تأثیر معناداری داشت. این مداخله می‌تواند در مراکز نگهداری کودکان بد و بی‌سرپرست کاربرد موثری داشته باشد.
واژه‌های کلیدی: سازگاری اجتماعی، موسیقی درمانگری عصب‌شناختی، کودکان بد و بی‌سرپرست، پرسشنامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
