چکیده
هدف: پژوهش حاضر بهمنظور توصیف میزان و نوع باورهای غیرمنطقی اعضای تیم ملی دو و میدانی معلولین ایران انجام شد.
روشبررسی: پژوهش از نوع توصیفی-پیمایشی است. شرکتکنندگان ۷۱ ورزشکار زن و مرد با میانگین سنی ۳۰٫۲ سال بودند. از آزمون باورهای غیرمنطقی جونز که شامل ۱۰۰ عبارت و ۱۰ خردهمقیاس: ضرورت تأیید و حمایت دیگران، انتظار بالا از خود، تمایل به سرزنش، واکنش به ناکامی، بیمسئولیتی عاطفی، نگرانی زیاد توأم با اضطراب، اجتناب از مشکل، وابستگی، درماندگی در مقابل تغییر و کمالگرایی است برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. شاخصهای آمار توصیفی نیز برای توصیف دادههابه کار برده شد.
یافتهها: بیشترین میانگین از ۱۰ خردهمقیاس باورهای غیرمنطقی به خردهمقیاس «انتظار بیش از حد از خود» با میانگین ۳۱٫۳۸ و انحرافمعیار ۵٫۳ تعلق داشت. کمترین میانگین نیز به خردهمقیاس «اجتناب از مشکلات» با میانگین ۲۴٫۳۷ و انحرافمعیار ۴٫۵ تعلق گرفت. میانگین نمرهٔ کل باورهای غیرمنطقی تمام شرکتکنندگان ۲۸۰٫۱۱ و انحرافمعیار آن ۱۹٫۵ شد. کمترین نمرهٔ کل ۲۳۱ و بیشترین نمرهٔ کل ۳۲۲ گردید.
نتیجهگیری: وجود باورهای غیرمنطقی در بین ورزشکاران معلول بر لزوم شناسایی و اصلاح این باورها و جایگزینی آنها با باورهای منطقی تأکید دارد.