مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
2- دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران
2- دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران
چکیده: (9 مشاهده)
زمینه و هدف: عملکرد تحصیلی به عنوان شاخصی برای ارزیابی موفقیت سیستم آموزش و پرورش در نظر گرفته میشود. یکی از متغیرهای تأثیرگذار در عملکرد تحصیلی، درگیری تحصیلی است و شواهد فزاینده ای وجود دارد که یک مشکل به خصوص مرتبط با عملکرد تحصیلی پایین، ضعف درگیری تحصیلی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودتعیینگری بر درگیری تحصیلی دانش آموزان دختر پایه نهم با عملکرد تحصیلی پایین انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر پایه نهم شهر اردبیل با عملکرد تحصیلی پایین در سال تحصیلی 1404-1403 بود که از بین آنها 30 نفر واجد شرایط داوطلب به روش نمونهگیری در دسترس و پس از کسب معیارهای ورود به مطالعه در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه جای داده شدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش، مقیاس درگیری تحصیلی ریو (2013) بود. برنامه آموزش خودتعیین گری بر اساس نظریه دسی و رایان (2012) طی 10 جلسه دو ساعته تنها برای گروه آزمایش اجرا شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس در نرمافزار SPSS27 انجام شد. سطح معنیداری در آزمونهای آماری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج نشان داد اثر آموزش خودتعیین گری بر افزایش درگیری تحصیلی گروه آزمایش (با اندازه اثر 244/0) بعد از حذف اثر پیشآزمون معنیدار بود (006/0=P).
نتیجه گیری: به طور کلی می توان گفت که با آموزش خودتعیین گری میتوان شاهد افزایش درگیری تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه نهم با عملکرد تحصیلی پایین بود. از این رو، بکارگیری این برنامه در مدارس توصیه میشود.
روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر پایه نهم شهر اردبیل با عملکرد تحصیلی پایین در سال تحصیلی 1404-1403 بود که از بین آنها 30 نفر واجد شرایط داوطلب به روش نمونهگیری در دسترس و پس از کسب معیارهای ورود به مطالعه در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه جای داده شدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش، مقیاس درگیری تحصیلی ریو (2013) بود. برنامه آموزش خودتعیین گری بر اساس نظریه دسی و رایان (2012) طی 10 جلسه دو ساعته تنها برای گروه آزمایش اجرا شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس در نرمافزار SPSS27 انجام شد. سطح معنیداری در آزمونهای آماری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج نشان داد اثر آموزش خودتعیین گری بر افزایش درگیری تحصیلی گروه آزمایش (با اندازه اثر 244/0) بعد از حذف اثر پیشآزمون معنیدار بود (006/0=P).
نتیجه گیری: به طور کلی می توان گفت که با آموزش خودتعیین گری میتوان شاهد افزایش درگیری تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه نهم با عملکرد تحصیلی پایین بود. از این رو، بکارگیری این برنامه در مدارس توصیه میشود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
