چکیده
هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی امکان افزایش وضوح گفتار، بدون تکیه بر حس شنوایی و با تکیه بر سایر حواس همچون حس لمس، بینایی و حس حرکت بود.
روشبررسی: وضوح گفتار فرد ناشنوای پیشزبانی، قبل و بعد از درمان در بافتهای صدای /x/ و هجای /xa/ بررسی شد. برای ارزیابی وضوح قبل و بعد از درمان از روشهای تشخیص مورد و مقیاس رتبهدهی استفاده شد. این پروژهٔ مداخلهای در طی ۱۰ جلسهٔ ۱ ساعته و بهطور میانگین هفتهای سه جلسه انجام شده است.
یافتهها: سه شنوندهٔ فارسیزبان، صدای /x/ و هجای /xa/ را قبل از درمان اشتباه، ولی بعد از درمان بهدرستی تشخیص دادند. آنگاه شنوندگان به مقایسهٔ قبل و بعد از درمان پرداخته و در هر دو مورد، صدای بعد از درمان را واضحتر دانستند و میزان واضحتر بودن را نیز برآورد کردند. براساس میانگین برآوردهای سه شنونده، صدای بعد از درمان ۸۶٫۶۷ درصد واضحتر شناخته شده است.
نتیجهگیری: یافتههای این پژوهش نشان داد که درمان ارائهشده باعث افزایش وضوح گفتار در بافتهای مذکور شده است؛ بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که افزایش وضوح گفتار بدون تکیه بر حس شنوایی و با تکیه بر سایر حواس امکانپذیر است.