BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-582-fa.html
2- دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور
3- گروه آمار حیاتی، دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور
4- گروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات توانبخشی اسکلتی-عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور
5- مؤسسه آموزش عالی وارستگان، مشهد
هدف: در عصر حاضر، نوآوری برای موفقیت شرکت‌ها امری حیاتی است و افراد خلّاق و نوآور، منبع تولید و فرآوری شرکت‌ها محسوب می‌شوند. ایجاد پویایی و نوآوری در بنگاه‌های کوچک اقتصادی موجب ایجاد اشتغال، افزایش درآمد و توانمندسازی افراد می‌شود. پژوهش حاضر با هدف مطالعهٔ جَو نوآوری در مراکز معلولین شهر اهواز انجام شد.
روش‌بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی بود که به‌صورت مقطعی انجام شد. جامعهٔ موردمطالعه را ۴۰ نفر از کارکنان تمام‌وقت مراکز معلولین (دارای کارگاه حرفه‌آموزی) شهر اهواز تشکیل می‌دادند. ابزار مطالعه، شامل فُرم مشخصات دموگرافیک و پرسش‌نامهٔ جَو نوآوری در سازمان بود. ارتباط متغیرهای پژوهش با مؤلفه‌های جَو نوآوری، با استفاده از آمار توصیفی، مانند فراوانی داده‌ها، میانگین و انحراف‌معیار و آمار استنباطی، نظیر آزمون تی مستقل، هم‌بستگی پیرسون و آنالیز واریانس یک‌طرفه بررسی شد.
یافته‌ها: میانگین امتیاز جَو نوآوری که برابر با (۲۴٫۱±۱۶۱٫۱) بود، نشان‌دهندهٔ وجود نسبیِ نوآوری در مراکز می‌باشد (میانگین امتیاز بین ۱۷۰-۱۰۰ نشان‌دهندهٔ وجود جو نوآوری نسبی). ارتباط منفی معنی‌داری بین سابقهٔ کار کارکنان و جَو نوآوری (۰٫۰۰۱>p و ۰٫۳۷-=r) در مراکز مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که جَو نوآوری، به‌صورت نسبی در مراکز معلولین وجود دارد. هم‌چنین جَو نوآوری در این مراکز با افرادی که تازه به مراکز وارد شدند، ارتباط دارد. مدیران مراکز می‌توانند با ایجاد محیطی توأم با اعتماد بین کارکنان، آموزش حین‌خدمت به کارکنان، معرفی و حمایت ایده‌های نو، باعث افزایش نوآوری و خلّاقیّت در مراکز خود شوند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
