جلد 8 - شماره سال ۱۳۹۷
جلد (8): 7 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Lailabadi L, Madahi M E, Khajehvand A, Sadat S M. Efficacy of Dialectical Behavior Group Therapy on Pain and Resilience in Patients with Fibromyalgia Syndrome. MEJDS 2018; 8 :7-7
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1012-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1012-fa.html
لیل آبادی لیدا، مداحی محمد ابراهیم، خواجه وند افسانه، سادات سیر میرمصطفی. اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی بر درد و تاب‌آوری در بیماران مبتلا به نشانگان فیبرومیالژیا. مجله مطالعات ناتوانی. 1397; 8 () :7-7
1- دانشگاه ازاد گرگان
2- دانشگاه شاهد
3- دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- دانشگاه شاهد
3- دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (3929 مشاهده)
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر درد و تاب‌آوری در بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا بود. روش این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش-پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود.
روش‌بررسی: جامعهٔ مطالعه‌شده، بیماران مبتلا به به سندرم فیبرومیالژیا در شهر تهران بودند. به‌طور کلی تعداد ۲۰ نفر برای گروه آزمایشی بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا و ۲۰ نفر به‌عنوان گروه گواه انتخاب شدند. سپس گروه آزمایش، درمان مبتنی‌بر رفتاردرمانی دیالکتیکی دریافت و گواه هیچ درمانی دریافت نکرد. ابزارهای این پژوهش شامل، پرسشنامهٔ درد مک‌گیل فرم کوتاه و پرسشنامهٔ تاب‌آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) بود. روش آماری، تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر (۰٫۰۵p<) بود و از نرم‌افزار آماری SPSS نسخهٔ ۲۲استفاده شد.
یافته‌ها: باتوجه به نمرات کل متغیرها، میانگین (انحراف‌معیار) نمرهٔ کل درد در پیش، پس‌آزمون و دورهٔ پیگیری در گروه آزمایش به‌ترتیب ۳٫۹۷±۲۳٫۸۵، ۵٫۱۹±۱۲٫۹۵ و ۵٫۱۵±۱۳٫۱۰بود، همچنین میانگین (انحراف‌معیار) پیش، پس‌آزمون و دورهٔ پیگیری نمرهٔ کل درد در گروه گواه به‌ترتیب ۷٫۷۹±۱۸٫۶۵، ۷٫۱۰±۱۶٫۷۰ و ۴٫۳۱± ۲۵٫۱۵ بود. میانگین (انحراف‌معیار) تاب‌آوری در پیش، پس‌آزمون و دورهٔ پیگیری در گروه آزمایش به‌ترتیب ۱۰٫۵۴±۳۵٫۵۰ (۴۱٫۹۵±۷٫۰۰ و ۱۰٫۸۸ ±۳۹٫۲۰) بود، همچنین میانگین (انحراف‌معیار) پیش، پس‌آزمون و دورهٔ پیگیری تاب‌آوری در گروه گواه به‌ترتیب۷٫۵۶ ±۳۵٫۸۵، ۷٫۵۹±۳۷٫۹۰ و۷٫۸۰± ۳۶٫۳۰ بود. تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد، رفتاردرمانی دیالکتیکی می‌تواند تأثیر معناداری را بر بُعد حسی درد، بُعد عاطفی درد، نمرهٔ کل درد، بُعد ارزیابی درد، بُعد دردهای متنوع و گوناگون و تاب‌آوری بگذارد (۰٫۰۵>p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش می‌توان گفت که رفتاردرمانی دیالکتیکی باتوجه به مهارت آموزی‌هایی که دارد باعث افزایش تاب‌آوری و کاهش حس درد در بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا می‌شود.
روش‌بررسی: جامعهٔ مطالعه‌شده، بیماران مبتلا به به سندرم فیبرومیالژیا در شهر تهران بودند. به‌طور کلی تعداد ۲۰ نفر برای گروه آزمایشی بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا و ۲۰ نفر به‌عنوان گروه گواه انتخاب شدند. سپس گروه آزمایش، درمان مبتنی‌بر رفتاردرمانی دیالکتیکی دریافت و گواه هیچ درمانی دریافت نکرد. ابزارهای این پژوهش شامل، پرسشنامهٔ درد مک‌گیل فرم کوتاه و پرسشنامهٔ تاب‌آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) بود. روش آماری، تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر (۰٫۰۵p<) بود و از نرم‌افزار آماری SPSS نسخهٔ ۲۲استفاده شد.
یافته‌ها: باتوجه به نمرات کل متغیرها، میانگین (انحراف‌معیار) نمرهٔ کل درد در پیش، پس‌آزمون و دورهٔ پیگیری در گروه آزمایش به‌ترتیب ۳٫۹۷±۲۳٫۸۵، ۵٫۱۹±۱۲٫۹۵ و ۵٫۱۵±۱۳٫۱۰بود، همچنین میانگین (انحراف‌معیار) پیش، پس‌آزمون و دورهٔ پیگیری نمرهٔ کل درد در گروه گواه به‌ترتیب ۷٫۷۹±۱۸٫۶۵، ۷٫۱۰±۱۶٫۷۰ و ۴٫۳۱± ۲۵٫۱۵ بود. میانگین (انحراف‌معیار) تاب‌آوری در پیش، پس‌آزمون و دورهٔ پیگیری در گروه آزمایش به‌ترتیب ۱۰٫۵۴±۳۵٫۵۰ (۴۱٫۹۵±۷٫۰۰ و ۱۰٫۸۸ ±۳۹٫۲۰) بود، همچنین میانگین (انحراف‌معیار) پیش، پس‌آزمون و دورهٔ پیگیری تاب‌آوری در گروه گواه به‌ترتیب۷٫۵۶ ±۳۵٫۸۵، ۷٫۵۹±۳۷٫۹۰ و۷٫۸۰± ۳۶٫۳۰ بود. تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد، رفتاردرمانی دیالکتیکی می‌تواند تأثیر معناداری را بر بُعد حسی درد، بُعد عاطفی درد، نمرهٔ کل درد، بُعد ارزیابی درد، بُعد دردهای متنوع و گوناگون و تاب‌آوری بگذارد (۰٫۰۵>p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش می‌توان گفت که رفتاردرمانی دیالکتیکی باتوجه به مهارت آموزی‌هایی که دارد باعث افزایش تاب‌آوری و کاهش حس درد در بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا می‌شود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
