BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1076-fa.html
2- سازمان بهزیستی، کرمانشاه
زمینه و هدف: کم‌بودن ظرفیت‌های فردی و روانی و شخصیتی زمینـه‌سـاز افزایش رفتارهای پُرخطر در نوجوانان اسـت. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامهٔ تقویت خانواده بر تاب‌آوری نوجوانان دارای رفتارهای پُرخطر در شهر کرمانشاه انجام شد.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. ۴۰ نوجوان دارای رفتارهای پُرخطر براساس کسب نمرهٔ انحراف معیار بیشتر از میانگین در مقیاس رفتارهای پرخطر انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و گروه گواه (۲۰ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در هفت جلسهٔ آموزش برنامهٔ تقویت خانواده به‌مدت ۱۸۰ دقیقه و به‌صورت یک‌بار در هفته شرکت کرد. همچنین دو پرسشنامهٔ تاب‌آوری کونور-دیویدسون و پرسشنامهٔ رفتارهای پُرخطر برای آن‌ها اجرا شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها ازطریق روش‌های آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌های مکرر نشان داد برنامهٔ آموزشی تقویت خانواده منجربه افزایش تاب‌آوری نوجوانان دارای رفتارهای پُرخطر گروه آزمایش در مرحلهٔ پس‌آزمون و پیگیری (۱۳٫۱۲±۶۲٫۱۰ و ۱۲٫۷۹±۶۳٫۲۱) در مقایسه با گروه گواه در مرحلهٔ پس‌آزمون و پیگیری (۱۳٫۵۲±۵۱٫۳۶ و ۱۰٫۲۱±۵۳٫۴۱) شده است (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش به‌نظر می‌رسد برنامهٔ تقویت خانواده، روشی مناسب برای افزایش تاب‌آوری نوجوانان دارای رفتارهای پُرخطر باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
