جلد 9 - شماره سال ۱۳۹۸                   ‫جلد (9): 128 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Zamani L, Molanorouzi K, Ghasemi A. Self-Regulation on Children’s Motor Development and Executive Function. MEJDS 2019; 9 :128-128
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1207-fa.html
زمانی لیلی، ملانوروزی کیوان، قاسمی عبداله. تأثیر شرایط خودتنظیمی بر رشد حرکتی و کارکرد اجرایی کودکان. مجله مطالعات ناتوانی. 1398; 9 () :128-128

URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1207-fa.html


1- واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی
2- واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده:   (2261 مشاهده)
زمینه و هدف: خودتنظیمی، سازماندهی ساختاریافته‌ای از شناخت و احساس و رفتار است که به یادگیری موفقیت‌آمیز منجر می‌شود. در این تحقیق تأثیر شرایط خودتنظیمی بر رشد مهارت‌های حرکتی ‌درشت و کارکرد اجرایی کودکان بررسی شد.
روش‌بررسی: این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه اجرا شد. آزمودنی‌های تحقیق را ۶۰ دختر هفت و نُه و یازده سال به تعداد مساوی، از شهر اصفهان و به‌صورت هدف‌مند تشکیل دادند. شرکت‌کنندگان در هر ردهٔ سنی به‌طور تصادفی در دو گروه ده‌نفرهٔ آزمایشی و گواه تقسیم شدند. در مرحلهٔ پیش‌آزمون، کودکان در آزمون رشد حرکتی برونینکز-اوزرتسکی (واعظ موسوی و شجاعی، ۱۳۸۴) و همچنین آزمون کارکرد اجرایی قلب و گل (دیویدسون و همکاران، ۲۰۰۶) شرکت کردند. سپس، گروه آزمایشی برنامهٔ حرکتی مداخله‌ای را به‌مدت هشت هفته طی دو جلسهٔ ۶۰دقیقه‌ای در هفته در شرایط خودتنظیمی دریافت کرد. در کنار هر کودک در شرایط خودتنظیمی، کودکی در گروه گواه قرار داشت که به‌صورت همخوان با کودک گروه آزمایشی و مشابه با انتخاب‌های وی در مداخلات رشدی در شرایط غیرخودتنظیم شرکت کرد. در پایان مداخلات، پس‌آزمون و آزمون پیگیری در متغیرهای رشد حرکتی و شناختی انجام شد. تجزیه‌وتحلیل آماری با استفاده از تحلیل کوواریانس با اندازه‌گیری مکرر در سطح معناداری ۰٫۰۵ با نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج آزمون در ارتباط با رشد مهارت حرکتی درشت نشان داد که اثر اصلی گروه در تمام رده‌های سنی هفت سال (۷٫۰۰=F، ۰٫۰۱۷=p) و نُه سال (۱۴٫۸۸=F، ۰٫۰۰۱>p) و یازده سال (۱۶٫۳۱=F، ۰٫۰۰۱>p) معنا‌دار است. در ارتباط با رشد شناختی در ردهٔ سنی هفت سال اثر اصلی گروه معنا‌دار به‌دست آمد (۵٫۰۷=F، ۰٫۰۳۸=p)؛ اما در رده‌های سنی نُه و یازده سال اثر اصلی گروه معنادار نبود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد، راهبردهای خودتنظیم در شرایط تمرین، بهبود عملکرد را در رشد جسمانی و شناختی دختران هفت و نُه و یازده سال به‌‌همراه دارد. نتایج این تحقیق می‌تواند در مداخله‌های عصب‌شناختی و آموزشی استفاده شود. 
متن کامل [PDF 475 kb]   (698 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: روانشناسی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی) می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Middle Eastern Journal of Disability Studies

Designed & Developed by : Yektaweb