جلد 8 - شماره سال ۱۳۹۷
جلد (8): 61 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Yaghoubi Namin S, Ahadi H, Jomehri F, Khodaverdian S. The Effectiveness of Montessori-Based Dementia Programming on Cognitive Functions in People with Alzheimer's Disease. MEJDS 2018; 8 :61-61
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1216-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1216-fa.html
یعقوبی نمین سهراب، احدی حسن، جمهری فرهاد، خداوردیان سهیلا. اثربخشی برنامه‌ریزی درمان دمانس مبتنی‌بر روش مونتسوری، بر کارکردهای شناختی بیماران مبتلا به آلزایمر. مجله مطالعات ناتوانی. 1397; 8 () :61-61
سهراب یعقوبی نمین*1 
، حسن احدی2 ، فرهاد جمهری3 ، سهیلا خداوردیان4
، حسن احدی2 ، فرهاد جمهری3 ، سهیلا خداوردیان4
1- دانشگاه عدالت
2- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
3- دانشگاه علامه طباطبایی
4- دانشگاه آزاد اسلامی واحد امارات متحده عربی
2- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
3- دانشگاه علامه طباطبایی
4- دانشگاه آزاد اسلامی واحد امارات متحده عربی
چکیده: (6406 مشاهده)
هدف: در راستای بهبود اختلالات پیش‌روندهٔ شناختی در بیماری نورودژنراتیو آلزایمر، یک پروتکل توانبخشی شناختی با عنوان برنامه‌ریزی درمان دمانس مبتنی‌بر روش مونتسوری طراحی شده است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی این روش در بهبود کارکردهای شناختی افراد مبتلا به آلزایمر اجرا گردید.
روش‌بررسی: طرح پژوهش، نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. تعداد ۵۸ نفر از مبتلایان به بیماری آلزایمر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در گروه آزمایش (روش مداخله: برنامه‌ریزی درمان دمانس مبتنی‌بر روش مونتسوری) و گروه گواه قرار گرفتند. ابزار سنجش شامل پرسشنامهٔ معاینهٔ مختصر وضعیت روانی یا MMSE (فولستین و همکاران، ۱۹۷۵)، آزمون درجه‌بندی بالینی زوال عقل یا CDR (موریس و همکاران، ۱۹۹۳)، آزمون غربالگری اختلال شناختی یا Mini-Cog (بورسون و همکاران، ۲۰۰۰) بود. داده‌ها توسط آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری و در نرم‌افزار آماری SPSS 24 در سطح معناداری ۰٫۰۵>p تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه گواه از نظر عملکرد شناختی (نمرات معاینه مختصر وضعیت روانی، آزمون درجه‌بندی بالینی زوال عقل و آزمون غربالگری اختلال شناختی) تفاوت معنا‌دار وجود داشت (۰٫۰۰۱=p).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد که برنامه‌ریزی درمان دمانس مبتنی‌بر روش مونتسوری به‌عنوان مداخلهٔ غیردارویی مؤثر می‌تواند جهت بهبود کارکردهای شناختی مبتلایان به آلزایمر به‌کار گرفته شود.
روش‌بررسی: طرح پژوهش، نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. تعداد ۵۸ نفر از مبتلایان به بیماری آلزایمر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در گروه آزمایش (روش مداخله: برنامه‌ریزی درمان دمانس مبتنی‌بر روش مونتسوری) و گروه گواه قرار گرفتند. ابزار سنجش شامل پرسشنامهٔ معاینهٔ مختصر وضعیت روانی یا MMSE (فولستین و همکاران، ۱۹۷۵)، آزمون درجه‌بندی بالینی زوال عقل یا CDR (موریس و همکاران، ۱۹۹۳)، آزمون غربالگری اختلال شناختی یا Mini-Cog (بورسون و همکاران، ۲۰۰۰) بود. داده‌ها توسط آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری و در نرم‌افزار آماری SPSS 24 در سطح معناداری ۰٫۰۵>p تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه گواه از نظر عملکرد شناختی (نمرات معاینه مختصر وضعیت روانی، آزمون درجه‌بندی بالینی زوال عقل و آزمون غربالگری اختلال شناختی) تفاوت معنا‌دار وجود داشت (۰٫۰۰۱=p).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد که برنامه‌ریزی درمان دمانس مبتنی‌بر روش مونتسوری به‌عنوان مداخلهٔ غیردارویی مؤثر می‌تواند جهت بهبود کارکردهای شناختی مبتلایان به آلزایمر به‌کار گرفته شود.
واژه‌های کلیدی: بیماری آلزایمر، برنامه‌ریزی درمان دمانس مبتنی‌بر روش مونتسوری، توانبخشی شناختی، کارکردهای شناختی.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
