جلد 8 - شماره سال ۱۳۹۷
جلد (8): 60 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alimoradi M, Ghorbanshiroudi S, Khalatbari J, Rahmani M A. The Effectiveness of Play Therapy on Self-empowerment and Alexithymia of Female Students with Specific Learning Disorder. MEJDS 2018; 8 :60-60
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1249-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1249-fa.html
علی مرادی مهناز، قربان شیرودی شهره، خلعتبری جواد، رحمانی محمد علی. اثربخشی بازی‌درمانی بر خودتوانمندسازی اجتماعی و ناگویی هیجانی دانش‌آموزان دختر با اختلال یادگیری خاص. مجله مطالعات ناتوانی. 1397; 8 () :60-60
اثربخشی بازی‌درمانی بر خودتوانمندسازی اجتماعی و ناگویی هیجانی دانش‌آموزان دختر با اختلال یادگیری خاص
1- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تنکابن
چکیده: (4024 مشاهده)
هدف: بسیاری از روان‌شناسان و متخصصان سلامت در زمینهٔ کاهش آثار روان‌شناختی در دانش‌آموزان با اختلال خاص یادگیری ازجمله ناگویی هیجانی و افزایش توانمندسازی اجتماعی آنان تلاش جدی دارند، بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی بازی‌درمانی بر خودتوانمندسازی اجتماعی و ناگویی هیجانی دانش‌آموزان دختر با اختلال یادگیری خاص بود.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری، تمامی دانش‌آموزان دختر پایهٔ ششم مبتلابه اختلال یادگیری خاص شهر بهارستان در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۶ بودند که ۳۰ نفر (۱۵ نفر آزمایش، ۱۵ نفر گواه) به‌صورت نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گماشته شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامهٔ خودتوانمندسازی اجتماعی پرندین (۱۳۸۵)، پرسشنامهٔ ناگویی خلقی بگبی و همکاران (۱۹۹۴) و ده جلسهٔ ۶۰دقیقه‌ای آموزش گروهی بازی‌درمانی شناختی-رفتاری اسدی و اسدبیگی (۱۳۹۶) بود. جهت تحلیل داده‌ها، از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنا‌داری در میانگین نمرات خودتوانمندسازی اجتماعی و ناگویی هیجانی پیش‌آزمون و پس‌آزمون در افراد گروه آزمایش وجود دارد (۰٫۰۰۱>p)، اما این تغییرات در گروه گواه معنا‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: استفاده از آموزش گروهی بازی‌درمانی شناختی-رفتاری، به‌عنوان مداخلهٔ آموزشی اثربخش، خودتوانمندسازی اجتماعی و ناگویی هیجانی دانش‌آموزان دختر با اختلال یادگیری خاص را ارتقا می‌دهد.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری، تمامی دانش‌آموزان دختر پایهٔ ششم مبتلابه اختلال یادگیری خاص شهر بهارستان در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۶ بودند که ۳۰ نفر (۱۵ نفر آزمایش، ۱۵ نفر گواه) به‌صورت نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گماشته شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامهٔ خودتوانمندسازی اجتماعی پرندین (۱۳۸۵)، پرسشنامهٔ ناگویی خلقی بگبی و همکاران (۱۹۹۴) و ده جلسهٔ ۶۰دقیقه‌ای آموزش گروهی بازی‌درمانی شناختی-رفتاری اسدی و اسدبیگی (۱۳۹۶) بود. جهت تحلیل داده‌ها، از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنا‌داری در میانگین نمرات خودتوانمندسازی اجتماعی و ناگویی هیجانی پیش‌آزمون و پس‌آزمون در افراد گروه آزمایش وجود دارد (۰٫۰۰۱>p)، اما این تغییرات در گروه گواه معنا‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: استفاده از آموزش گروهی بازی‌درمانی شناختی-رفتاری، به‌عنوان مداخلهٔ آموزشی اثربخش، خودتوانمندسازی اجتماعی و ناگویی هیجانی دانش‌آموزان دختر با اختلال یادگیری خاص را ارتقا می‌دهد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
