هدف: ناباروری یک تجربه استرسزاست که مشکلات بهداشتی و اجتماعی جدی به وجود میآورد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رواندرمانی گروهی مثبتنگر مبتنی بر آموزههای دینی بر نشخوار فکری زنان نابارور طراحی و اجرا شد.
روشبررسی: پژوهش حاضر به روش نیمهآزمایشی و از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل و گمارش تصادفی انجام گرفت. جامعهٔ آماری مطالعه شامل زنان نابارور مراجعهکننده به کلینیکهای نازایی شهر مهاباد (آذربایجان غربی) در سال ۱۳۹۶ بود. افراد نمونه در وهلهٔ نخست بهشیوهٔ نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و پس از تکمیل پرسشنامهٔ نشخوار فکری افسردهساز و کسب حد نصاب لازم برای ورود به تحقیق با استفاده از انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (۱۵ نفر برای هر گروه) گمارده شدند. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه در معرض رواندرمانی مثبتنگر مبتنیبر آموزههای دینی بهشیوهٔ گروهی قرار گرفتند و گروه کنترل، مداخلهای دریافت نکردند. دادههای حاصل با آزمون تحلیل کوواریانس، تجزیهوتحلیل شد.
یافتهها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل از نظر مؤلفههای نشخوار فکری (سردرگریبانی، سرزنش خود، نشخوار فکری علامتدار و درونگری) تفاوت معنادار است (۰٫۰۰۱p<) و مؤلفهٔ نشخوار فکری دربارهٔ افسردگی نیز تفاوتی معنادار داشت (۰٫۰۰۹=p).
نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که رواندرمانی گروهی مثبتنگر مبتنیبر آموزههای دینی میتواند باعث کاهش نشخوار فکری افسردهساز در زنان نابارور شود؛ بنابراین انجام مداخلات بر اساس این رویکرد میتواند در ارتقای سلامت روان و بهبود کیفیت زندگی مفید باشد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |