جلد 9 - شماره سال ۱۳۹۸
جلد (9): 13 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bashour Lashgari M, Tajalli P, Amirimajd M. Mindfulness- Based Cognitive Behavioral Training for Mothers on the Self-Efficacy of Children with Specific Learning Disabilities. MEJDS 2019; 9 :13-13
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1380-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1380-fa.html
باشعور لشگری مریم، تجلی پریسا، امیری مجد محتبی. اثربخشی آمورش شناختی رفتاری مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی به مادران بر خودکارآمدی فرزندان با ناتوانی‌های یادگیری خاص. مجله مطالعات ناتوانی. 1398; 9 () :13-13
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر
چکیده: (2427 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش شناختی رفتاری مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی به مادران بر خودکارآمدی فرزندان ناتوانی یادگیری خاص آن‌ها در شهر تهران انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی و از نوع طرح‌های پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری این پژوهش را تمام مادران و دانش آموران ۸ تا ۱۲ سالهٔ دارای ناتوانی یادگیری خاص در شهر تهران تشکیل می‌دادند که از بین آن‌ها ۵۶ نفر (۲۸ مادر و ۲۸ کودک) به‌شیوهٔ نمونه‌گیری مبتنی‌بر هدف انتخاب شدند و به‌شیوهٔ تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامهٔ خودکارآمدی دانش‌آموز مورگان-جینکز (۱۹۹۹) بود که قبل و بعد از مداخله و در مرحلهٔ پیگیری سه‌ماهه برروی هر دو گروه گواه و آزمایش اجرا شد. آزمودنی‌های گروه آزمایش در ۸ جلسهٔ دوساعته تحت درمان شناختی رفتاری مبتنی بر ذهن‌آگاهی قرار گرفتند. گروه گواه هیچ‌گونه آموزش درمانی ویژه‌ای دریافت نکرد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در سطح توصیفی با استفاده از میانگین و انحراف‌معیار و در سطح استنباطی با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی به مادران بر خودکارآمدی فرزندان آن‌ها در گروه آزمایش تأثیر معناداری نداشت.
نتیجه‌گیری: آموزش شناختی رفتاری مبتنی بر ذهن‌آگاهی به مادران به‌عنوان بخشی از درمان کودکان با ناتوانی یادگیری خاص باید بااحتیاط به کار رود.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی و از نوع طرح‌های پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری این پژوهش را تمام مادران و دانش آموران ۸ تا ۱۲ سالهٔ دارای ناتوانی یادگیری خاص در شهر تهران تشکیل می‌دادند که از بین آن‌ها ۵۶ نفر (۲۸ مادر و ۲۸ کودک) به‌شیوهٔ نمونه‌گیری مبتنی‌بر هدف انتخاب شدند و به‌شیوهٔ تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامهٔ خودکارآمدی دانش‌آموز مورگان-جینکز (۱۹۹۹) بود که قبل و بعد از مداخله و در مرحلهٔ پیگیری سه‌ماهه برروی هر دو گروه گواه و آزمایش اجرا شد. آزمودنی‌های گروه آزمایش در ۸ جلسهٔ دوساعته تحت درمان شناختی رفتاری مبتنی بر ذهن‌آگاهی قرار گرفتند. گروه گواه هیچ‌گونه آموزش درمانی ویژه‌ای دریافت نکرد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در سطح توصیفی با استفاده از میانگین و انحراف‌معیار و در سطح استنباطی با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی به مادران بر خودکارآمدی فرزندان آن‌ها در گروه آزمایش تأثیر معناداری نداشت.
نتیجه‌گیری: آموزش شناختی رفتاری مبتنی بر ذهن‌آگاهی به مادران به‌عنوان بخشی از درمان کودکان با ناتوانی یادگیری خاص باید بااحتیاط به کار رود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
