جلد 10 - شماره سال ۱۳۹۹
جلد (10): 77 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bakhtiari A, Hashemi A, Nasiri S. Instructional Self-Talk on Motor Learning in Children with Attention-Deficit Hyperactivity Disorder. MEJDS 2020; 10 :77-77
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1381-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1381-fa.html
بختیاری علی، هاشمی ایوب، نصیری صالح. تأثیر خودگفتاری آموزشی بر یادگیری حرکتی دانش‌آموزان پسر ده‌ساله با اختلال بیش‌فعالی. مجله مطالعات ناتوانی. 1399; 10 () :77-77
علی بختیاری1 
، ایوب هاشمی* 2، صالح نصیری2
، ایوب هاشمی* 2، صالح نصیری2
1- دانشکدٔه تربیت بدنی و علوم ورزشی،دانشگاه تهران
2- دانشکدٔه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه ولیعصر رفسنجان
2- دانشکدٔه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه ولیعصر رفسنجان
چکیده: (2140 مشاهده)
زمینه و هدف: خودگفتاری از راهبردها و تکنیک‌های شناختی بسیار معروف است که به‌شکل گسترده‌ای برای بهبود عملکرد و یادگیری حرکتی توسط افراد استفاده می‌شود. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر خودگفتاری آموزشی بر اجرا و یادگیری مهارت پرتاب از بالای شانه با دست غیربرتر در دانش‌آموزان پسر ده سال با اختلال بیش‌فعالی بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و یادداری با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری این پژوهش را تمامی دانش‌آموزان پسر با اختلال بیش‌فعالی مقطع ابتدایی مدارس استثنایی شهر تبریز در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ تشکیل دادند. از بین آن‌ها، ۴۰ دانش‌آموز مبتلا به اختلال بیش‌فعالی با میانگین سنی ۰٫۸۱۹±۱۰٫۲۰ به‌روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شده و سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه ۲۰نفری (گروه خودگفتاری آموزشی و گروه گواه) قرار گرفتند. مرحلهٔ اکتساب متشکل از پنج جلسه و هر جلسه شش بلوک ده‌تایی پرتاب از بالای شانه بود. یک‌روز بعد از آزمون اکتساب آزمون یادداری با ده کوشش اجرا شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی‌مستقل و تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری با استفاده از نرم‌افزار SPSS و در سطح معناداری ۰٫۰۵ تجزیه وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آزمون آماری نشان داد که گروه خودگفتاری آموزشی در مرحلهٔ اکتساب پیشرفت دارد و تفاوت معناداری بین گروه‌ها در پس‌آزمون مشاهده می‌شود که نتایج به‌نفع گروه خودگفتاری آموزشی بوده است(۰٫۰۳۴=p). در مرحلهٔ یادداری نیز تفاوت معناداری بین نمرات پرتاب دو گروه وجود داشته و گروه خودگفتاری آموزشی دارای نمرات بهتری درمقایسه با گروه گواه بوده است(۰٫۰۴۲=p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری کرد خودگفتاری آموزشی در یادگیری مهارت‌های حرکتی کودکان با اختلال بیش‌فعالی تأثیر دارد و می‌توان از این آموزش به‌عنوان روش مداخله‌ای مؤثر استفاده برد.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و یادداری با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری این پژوهش را تمامی دانش‌آموزان پسر با اختلال بیش‌فعالی مقطع ابتدایی مدارس استثنایی شهر تبریز در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ تشکیل دادند. از بین آن‌ها، ۴۰ دانش‌آموز مبتلا به اختلال بیش‌فعالی با میانگین سنی ۰٫۸۱۹±۱۰٫۲۰ به‌روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شده و سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه ۲۰نفری (گروه خودگفتاری آموزشی و گروه گواه) قرار گرفتند. مرحلهٔ اکتساب متشکل از پنج جلسه و هر جلسه شش بلوک ده‌تایی پرتاب از بالای شانه بود. یک‌روز بعد از آزمون اکتساب آزمون یادداری با ده کوشش اجرا شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی‌مستقل و تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری با استفاده از نرم‌افزار SPSS و در سطح معناداری ۰٫۰۵ تجزیه وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آزمون آماری نشان داد که گروه خودگفتاری آموزشی در مرحلهٔ اکتساب پیشرفت دارد و تفاوت معناداری بین گروه‌ها در پس‌آزمون مشاهده می‌شود که نتایج به‌نفع گروه خودگفتاری آموزشی بوده است(۰٫۰۳۴=p). در مرحلهٔ یادداری نیز تفاوت معناداری بین نمرات پرتاب دو گروه وجود داشته و گروه خودگفتاری آموزشی دارای نمرات بهتری درمقایسه با گروه گواه بوده است(۰٫۰۴۲=p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری کرد خودگفتاری آموزشی در یادگیری مهارت‌های حرکتی کودکان با اختلال بیش‌فعالی تأثیر دارد و می‌توان از این آموزش به‌عنوان روش مداخله‌ای مؤثر استفاده برد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی
فهرست منابع
1. Harvey WJ, Reid G, Grizenko N, Mbekou V, Ter-Stepanian M, Joober R. Fundamental movement skills and children with attention deficit hyperactivity disorder: Peer comparisons and stimulant effects. J Abnorm Child Psychol. 2007;35(5):871-82. [DOI]
2. Klingberg T, Forssberg H, Westerberg H. Training of working memory in children with ADHD. J Clin Exp Neuropsychol. 2002;24(6):784- 91. [DOI]
3. Foley M, McClowry SG, Castellanos FX. The relationship between attention deficit hyperactivity disorder and child temperament. J Appl Dev Psychol. 2008;29(2):157-69. [DOI]
4. Klassen AF, Miller A, Fine S. Health-related quality of life in children and adolescents who have a diagnosis of attention-deficit/hyperactivity disorder. Pediatrics. 2004;114(5):e541-7. [DOI]
5. Safer DJ, Allen RP. Hyperactive children. Diagnosis and management. First edition. Maryland, USA: University Park Press; 1976.
6. Yochman A, Ornoy A, Parush S. Perceptuomotor functioning in preschool children with symptoms of attention deficit hyperactivity disorder. Percept Mot Skills. 2006;102(1):175-86. [DOI]
7. Schmidt R, Lee T. Motor Learning and performance: From principles to application. Fifth edktion. Illinois, USA: Human Kinetics; 2013, pp:23-35.
8. Chase MA. Sources of self-efficacy in physical education and sport. J Teach Phys Educ. 1998;18(1):76-89. 10.1123/jtpe.18.1.76Hardy L, Jones G, Gould D. Understanding psychological preparation for sport. First edition. New Jersey, USA: John Wiley & Sons Inc; 1996, pp:30-45.
9. Hardy J. Speaking clearly: A critical review of the self-talk literature.
10. Psychol Sport Exerc. 2006;7(1):81-97. [DOI]
11. Chroni S, Perkos S, Theodorakis Y. Function and preferences of motivational and instructional self-talk for adolescent basketball players. Athletic Insight: The Online Journal of Sport Psychology. 2007 Mar;9(1):19-31.
12. Bandura A. Theoretical perspectives. Self-efficacy: The exercise of control. 1997;1-35.
13. Kolovelonis A, Goudas M, Dermitzaki I. The effects of instructional and motivational self-talk on students’ motor task performance in physical education. Psychol Sport Exerc. 2011;12(2):153-8. [DOI]
14. Zourbanos N, Hatzigeorgiadis A, Bardas D, Theodorakis Y. The effects of self-talk on dominant and nondominant arm performance on a handball task in primary physical education students. Sport Psychol. 2013;27(2):171-6. [DOI]
15. Chang Y-K, Ho L-A, Lu FJ-H, Ou C-C, Song T-F, Gill DL. Self-talk and softball performance: The role of self-talk nature, motor task characteristics, and self-efficacy in novice softball players. Psychol Sport Exerc. 2014;15(1):139-45. [DOI]
16. Parvizi N, Shojaei M, Khalaji H, Daneshfar A. Effect of attention direction variation by instructional self-talk on performance and learning of Basketball free throw in young female students. Research in Sports Management and Motor Behaviour. 2011;1(1):41-51. [Persian] [Article]
17. Goudas M, Hatzidimitriou V, Kikidi M. The effects of self-talk on throwing-and jumping-events performance. Hellenic Journal of Psychology. 2006;3:105-16.
18. Tsiggilis N, Daroglou G, Ardamerinos N, Partemian S, Ioakimidis P. The effect of self-talk on self-efficacy and performance in a handball throwing test. Inquiries Sport Phys Educ. 2003;1(2):189-96.
19. Chiviacowsky S, Wulf G, de Medeiros FL, Kaefer A, Tani G. Learning benefits of self-controlled knowledge of results in 10-year-old children. Res Q Exerc Sport. 2008;79(3):405-10.
20. Wulf G, Chiviacowsky S, Drews R. External focus and autonomy support: Two important factors in motor learning have additive benefits. Hum Mov Sci. 2015;40:176-84. [DOI]
21. Porter JM, Magill RA. Systematically increasing contextual interference is beneficial for learning sport skills. J Sports Sci. 2010;28(12):1277-85. [DOI]
22. Wulf G, Lewthwaite R. Optimizing performance through intrinsic motivation and attention for learning: The optimal theory of motor learning. Psychon Bull Rev. 2016;23:1382-414. [DOI]
23. Wulf G. Attentional focus and motor learning: a review of 15 years. Int Rev Sport Exerc Psychol. 2013;6(1):77-104. 10.1080/1750984X.2012.723728
24. Hackfort D, Schwenkmezger P. Anxiety. In: Tennant LK, International Society of Sports Psychology, Singer RN, Murphey M. Handbook of research on sport psychology. First edition. United Kingdom: Macmillan Pub Co; 1993, pp:328–64.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
