مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده:
زمینه و هدف: کودکان ناشنوا به ترانه‌های مادرانشان علاقه‌مند هستند و ترجیح می‌دهند صدای ترانه خواندن مادر خود را بشنوند. از این رو , این پژوهش با هدف بررسی و تدوین برنامه موسیقی , لالایی و ترانه کودکانه همراه حرکت و بازی و اثربخشی آن بر مهارت های ارتباطی و تعامل والد -کودک ناشنوای کاشت حلزون شده اجرا شد.
روش بررسی : بررسی شبه تجربی با گروه آزمایشی وگواه بود. جامعه پژوهش؛کودکان کاشت حلزون شده زیر ۳ سال و مادران شنوای آنها بودند. 22 کودک نمونه, بصورت دردسترس و هدفمند در مرکز کاشت رسول اکرم (ص) انتخاب شدند. گروه آزمایشی در طی4 ماه و16 ساعت جلسات گروهی والد –کودک محور و گروه گواه در برنامه ی توانبخشی مراکز محل سکونت شرکت نمودند. دو گروه با نسخه های فارسی مقیاس های طبقه بندی عملکرد ادراک شنیداری (حسن زاده ,1393), شاخص درجه بندی وضوح کلامی (حسن زاده,1393) و تعامل والد- کودک (پیانتا ,1994) در پیش آزمون و پس آزمون بررسی شدند. نمرات توسط نرم افزار spss23 پردازش و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی ( میانگین و انحراف استاندارد ) و آمار استنباطی تحلیل کوواریانس تک متغییری استفاده شد.
یافته ها: برنامه تدوین شده بر مهارت ارتباطی ؛ درک شنیداری و وضوح کلامی تاثیر معنادار(p<0.001 ) داشت . تعامل والد - کودک در حوزه های نزدیکی, وابستگی وکاهش تعارض گرچه معنادارنبودند ولی بطورکیفی بنابر گزارش والدین ، بهبود یافته بودند.
نتیجه‌گیری: یافته های پژوهش اثربخشی برنامه آموزشی ترانه و لالایی حرکتی بر درک شنیداری و وضوح کلامی وحداقل بر یکی از مولفه های مقیاس تعامل والد- کودک را نشان داد.درنتیجه میتواند برنامه مفید آموزشی در جهت افزایش یادگیری دیگر اختلالات گروه استثنایی هم باشد.

واژه‌های کلیدی: کودکان ناشنوا، کاشت حلزون، مهارتهای ارتباطی، تعامل والد – کودک، لالایی

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---