چکیده
هدف: باورها و شناختهایی که در اذهان زوجین وجود دارد در نحوهٔ ارتباطات آنها تأثیر میگذارد. هدف پژوهش مقایسهٔ اثربخشی زوجدرمانی رفتاری تلفیقی و زوجدرمانی عقلانی- هیجانی- رفتاری بر باورهای ارتباطی زوجین ناسازگار بود.
روشبررسی: روش بررسی نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه گواه بود و جامعهٔ آماری این پژوهش تمامی زوجین با شکایت زناشویی و مراجعهکننده به مراکز مشاوره و روانشناسی شهرستان ایلام در سال ۱۳۹۶ بودند. از میان آنها به روش نمونهگیری در دسترس ۳۰ زوج انتخاب شده و با همگنسازی و بهطور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. زوجین جهت پیشآزمون و پسآزمون به پرسشنامهٔ باورهای ارتباطی ایدلسون و اِپستین (۱۹۸۲) پاسخ دادند. دادههای پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بنفرونی، نرمافزار SPSS و مقدار احتمال ۰٫۰۵ تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد زوجدرمانی رفتاری تلفیقی بر کاهش میانگین نمرههای پسآزمون باور به تخریبکنندگی مخالفت (۲٫۵۸±۲۰٫۱۰ و ۰٫۰۰۱=p)، توقع ذهنخوانی (۴٫۴۹±۲۳٫۵۰ و ۰٫۰۰۱=p)، باور به عدم تغییرپذیری همسر (۴٫۱۲±۲۲٫۵۰ و ۰٫۰۰۱=p)، کمالگرایی جنسی (۳٫۷۲±۲۲٫۴۰ و ۰٫۰۰۱=p) و باور به تفاوتهای جنسیتی (۳٫۴۳±۲۲٫۰۰ و ۰٫۰۰۱=p) اثربخش بود. درمان عقلانی- هیجانی- رفتاری بر کاهش میانگین نمرههای پسآزمون باور به تخریبکنندگی مخالفت (۲٫۲۳±۱۹٫۴۵ و ۰٫۰۰۱=p)، توقع ذهنخوانی (۳٫۱۶±۲۳٫۴۰ و ۰٫۰۰۲=p)، باور به عدم تغییرپذیری همسر (۳٫۴۱±۲۳٫۷۵ و ۰٫۰۰۳=p)، کمالگرایی جنسی (۳٫۱۵±۲۲٫۰۰ و ۰٫۰۰۱=p) و باور به تفاوتهای جنسیتی (۳٫۷۱±۲۲٫۳۰ و ۰٫۰۰۱=p) اثربخش بود.
نتیجهگیری: براساس یافتههای این پژوهش زوجدرمانگران و مشاوران میتوانند با آموزش باورهای ارتباطی صحیح با استفاده از زوجدرمانی رفتاری تلفیقی و رویکرد عقلانی- هیجانی- رفتاری در جهت افزایش سازگاری زناشویی زوجین اقدام نمایند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |