مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده
زمینه و هدف: کودک‌آزاری و غفلت از کودکان از مسائل بسیار شایع‌ و پیچیدۀ روانی-اجتماعی جامعه است. باتوجه به اهمیت کیفیت زندگی و رضایت شغلی در میزان کودک‌آزاری، پژوهش حاضر به بررسی نقش کیفیت زندگی و رضایت شغلی والدین در بروز سوء‌رفتار با کودک آزاردیده پرداخت.
روش‌بررسی: روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی کودکان آزاردیدهٔ کمتر از ۱۸ سال (نوزاد تا ۱۸ سال) شهرستان تربت‌حیدریه و والدین آن‌ها در سال ۱۳۹۶ تشکیل دادند. باتوجه به هدف‌مندبودن و غیرتصادفی‌بودن روش نمونه‌گیری، با استفاده از فرمول کوکران ۷۳ نفر به‌عنوان نمونهٔ پژوهش تعیین شدند. برای گردآوری داده‌ها، فرم کوتاه پرسشنامهٔ کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (۱۹۹۶) و پرسشنامهٔ رضایت شغلی مینه‌سوتا (ویس و همکاران، ۱۹۶۷) به‌کار رفت. برای تحلیل داده‌ها از روش رگرسیون لجستیک در سطح معناداری ۰٫۰۵ در نرم‌افزار آماری SPSS نسخهٔ ۲۳ استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج برازش مدل نشان داد، از بین مؤلفه‌های کیفیت زندگی به‌جز مؤلفهٔ سلامت محیط (۰٫۳۹۸=p)، مؤلفه‌های سلامت جسمانی (۰٫۰۲۴=p)، سلامت روان‌شناختی (۰٫۰۰۸=p) و سلامت اجتماعی (۰٫۰۰۳=p) بر بروز کودک‌آزاری تأثیر معناداری داشتند؛ همچنین از بین مؤلفه‌های رضایت شغلی به‌جز مؤلفه‌های پیشرفت (۰٫۰۲۹=p) و جو سازمانی (۰٫۰۱۰=p)، مؤلفه‌های نظام پرداخت (۰٫۶۶۲=p)، نوع شغل (۰٫۹۹۸=p)، سبک رهبری (۰٫۸۸۶=p) و شرایط فیزیکی (۰٫۶۸۹=p) بر بروز کودک‌آزاری تأثیر معناداری نداشتند.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، در بررسی و تبیین ریشه‌های کودک‌آزاری والدین، دو مؤلفهٔ بسیار مهم، یعنی کیفیت زندگی و رضایت شغلی والدین نقش بسیار مهمی دارند. توجه به عواملی که موجب ایجاد نگرش فرد دربارهٔ کیفیت زندگی می‌شود، در کنار نگرش‌های به‌وجودآمده درخصوص شرایط شغلی، تعیین‌کنندهٔ نحوهٔ رفتار فرد در ساختار خانواده، به‌خصوص دربرابر فرزندان است.