مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: ناتوانی جسمی-حرکتی معضلی است که علاوه بر خود فرد، بنیان خانواده را تحت تأثیر قرار داده و عملکرد روانشناختی مادران را دچار اختلال می­کند. دو مؤلفه روانشناختی مورد توجه در این فرایند، شرم درونی و اضطراب اجتماعی مادران است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر درمان پذیرش و تعهد بر احساس شرم درونی و اضطراب اجتماعی مادران دارای فرزند ناتوان جسمی-حرکتی انجام شد.
روش بررسی: از روش شبه­آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شد. از بین تمامی مادران دارای فرزند ناتوان جسمی-حرکتی شهرستان تهران در سال 1397، 36  نفر به­صورت دردسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دوگروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه احساس شرم درونی کوک (1993) و اضطراب اجتماعی کانور و دیویدسون (2000) بود. روش اجرا بدین ترتیب بود که بعد از پیش­آزمون، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای گروه‌ آزمایش اجرا گردید در نهایت از هر دو گروه پس­آزمون به عمل آمد. یافته­های پژوهش با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و آنالیز کواریانس تحلیل شدند.
نتایج: یافته­ها نشان داد میانگین شرم درونی گروه آزمایش از 74/9 ± 22/49 به 54/8 ± 77/38 و میانگین اضطراب اجتماعی از 56/9 ± 90/42 به 78/8 ± 12/31 کاهش پیدا کرد. تحلیل کواریانس نشان داد که پس از حذف اثر پیش­آزمون، میانگین نمرات پس­آزمون دو گروه اختلاف آماری معناداری داشتند (001/0p<).
نتیجه­گیری: این مطالعه نشان می­دهد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای مادران دارای فرزند ناتوان جسمی-حرکتی قابلیت کاربرد داشته و بر کاهش شرم درونی و اضطراب اجتماعی مادران اثربخش است.

واژه‌های کلیدی: پذیرش و تعهد، احساس شرم درونی، اضطراب اجتماعی، ناتوان جسمی-حرکتی.

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---