مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده: (1673 مشاهده)
زمینه و هدف: ناتوانی جسمی-حرکتی معضلی است که علاوه بر خود فرد، بنیان خانواده را تحت تأثیر قرار داده و عملکرد روانشناختی مادران را دچار اختلال میکند. دو مؤلفه روانشناختی مورد توجه در این فرایند، شرم درونی و اضطراب اجتماعی مادران است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر درمان پذیرش و تعهد بر احساس شرم درونی و اضطراب اجتماعی مادران دارای فرزند ناتوان جسمی-حرکتی انجام شد.
روش بررسی: از روش شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه استفاده شد. از بین تمامی مادران دارای فرزند ناتوان جسمی-حرکتی شهرستان تهران در سال 1397، 36 نفر بهصورت دردسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دوگروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه احساس شرم درونی کوک (1993) و اضطراب اجتماعی کانور و دیویدسون (2000) بود. روش اجرا بدین ترتیب بود که بعد از پیشآزمون، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای گروه آزمایش اجرا گردید در نهایت از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد. یافتههای پژوهش با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و آنالیز کواریانس تحلیل شدند.
نتایج: یافتهها نشان داد میانگین شرم درونی گروه آزمایش از 74/9 ± 22/49 به 54/8 ± 77/38 و میانگین اضطراب اجتماعی از 56/9 ± 90/42 به 78/8 ± 12/31 کاهش پیدا کرد. تحلیل کواریانس نشان داد که پس از حذف اثر پیشآزمون، میانگین نمرات پسآزمون دو گروه اختلاف آماری معناداری داشتند (001/0p<).
نتیجهگیری: این مطالعه نشان میدهد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای مادران دارای فرزند ناتوان جسمی-حرکتی قابلیت کاربرد داشته و بر کاهش شرم درونی و اضطراب اجتماعی مادران اثربخش است.
روش بررسی: از روش شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه استفاده شد. از بین تمامی مادران دارای فرزند ناتوان جسمی-حرکتی شهرستان تهران در سال 1397، 36 نفر بهصورت دردسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دوگروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه احساس شرم درونی کوک (1993) و اضطراب اجتماعی کانور و دیویدسون (2000) بود. روش اجرا بدین ترتیب بود که بعد از پیشآزمون، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای گروه آزمایش اجرا گردید در نهایت از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد. یافتههای پژوهش با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و آنالیز کواریانس تحلیل شدند.
نتایج: یافتهها نشان داد میانگین شرم درونی گروه آزمایش از 74/9 ± 22/49 به 54/8 ± 77/38 و میانگین اضطراب اجتماعی از 56/9 ± 90/42 به 78/8 ± 12/31 کاهش پیدا کرد. تحلیل کواریانس نشان داد که پس از حذف اثر پیشآزمون، میانگین نمرات پسآزمون دو گروه اختلاف آماری معناداری داشتند (001/0p<).
نتیجهگیری: این مطالعه نشان میدهد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای مادران دارای فرزند ناتوان جسمی-حرکتی قابلیت کاربرد داشته و بر کاهش شرم درونی و اضطراب اجتماعی مادران اثربخش است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
