مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

هدف : پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سیستم­های مغزی-رفتاری سبک­های مقابله­ای در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر انجام شد.
روش‌شناسی: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع مطالعه همبستگی بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر شهر تهران در سال 1397 که به بیمارستان شهدای تجریش مراجعه کرده­اند بودند. حجم  نمونه پس از محاسبه و ریزش 79 نفر از مبتلایان به سندروم روده تحریک‌پذیر بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت سنجش متغیرهای مورد بررسی در این پژوهش از پرسشنامه‌ی سیستم‌های مغزی-رفتاری (کارور و وایت، 1994) و پرسشنامه راهبردهای مقابله‌ای (فولکمن و لازاروس،  1980) استفاده شد. جهت تحلیل داده‌‌ها از نرم‌افزار spss نسخه 21 و روش‌های آمار توصیفی مانند محاسیه میانگین، انحراف معیار و نیز از شاخص‌های آمار استنباطی آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد، سطح معناداری 01/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد میان سیستم‌های مغزی-رفتاری با میزان استفاده از سبک مقابله‌ای در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر رابطه معناداری وجود داشت (611/0r=  و 01/0p=). این معنا‌داری در هشت مولفه سبک‌های مقابله‌ای (مستقیم، اجتناب، خودکنترلی، حمایت‌طلبی، مسئولیت‌پذیری، گریز-اجتناب، حل مسأله، ارزیابی مجدد) وجود داشت.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان گفت که بین سیستم‌های مغزی-رفتاری (بازداری یا فعال سازی) و راهبردهای مقابله‌ای (هیجان‌مدار و مسئله‌مدار) در مبتلایان به سندروم روده تحریک‌پذیر رابطه وجود دارد.

واژه‌های کلیدی: سیستم‌های مغزی-رفتاری، سبک‌های مقابله‌ای، سندروم روده‌ تحریک‌پذیر، فعال‌سازی رفتار، بازداری رفتار.

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---