مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد سنندج
2- گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاداسلامی واحد همدان
3- گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشکده علوم انسانی ، دانشگاه آزاداسلامی واحد سنندج
2- گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاداسلامی واحد همدان
3- گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشکده علوم انسانی ، دانشگاه آزاداسلامی واحد سنندج
چکیده: (919 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش سبک زندگی سالم بر اساس مدل سازمان بهداشت جهانی بر تاب‌آوری و رضایت شغلی کارکنان دولتی استان همدان انجام گرفت.
روش: روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی بود . جامعه‌ی آماری آن شامل کلیه کارکنان دولتی استان همدان بود که از این جامعه‌ی آماری تعداد 30 نفر به‌صورت هدفمند به‌عنوان آزمودنی‌های تحقیق انتخاب گردیده و به‌صورت تصادفی ساده در یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش قرار داده شدند. برای گروه آزمایش آموزش سبک زندگی سالم بر اساس مدل سازمان بهداشت جهانی(WHO) در نظر گرفته و مداخلات در جلساتی 12 گانه انجام شد. ابزار گردآوری داده‌های تحقیق در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون دو پرسشنامه‌ی استاندارد «رضایت شغلی JDI» و «تاب‌آوری کانر - دیویدسون(CD-RISC)» بود که روایی و پایایی هر دو پرسشنامه در تحقیقات پیشین و این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته و تأیید شده است. تجزیه و تحلیل داده‌های تحقیق نیز توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 25 و با استفاده از تحلیل کوواریانس و مانکوا انجام گردید.
یافته ها: نتایج نشانگر آن بود که آموزش سبک زندگی سالم می‌تواند میزان تاب‌آوری و رضایت شغلی افراد در شرایط نامطلوب را بهینه نموده و افزایش دهد. بنابراین می‌توان پذیرفت که آموزش سبک زندگی سالم به‌عنوان یک روش علمی بر تاب‌آوری کارکنان و رضایت شغلی تأثیرگذار است.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان برنامه آموزشی سبک زندگی را روش مؤثری برای ارتقاء تاب آوری و رضایت شغلی کارمندان تلقی کرد؛ و آن را برای افزایش رضایت شغلی این افراد توصیه نمود.
روش: روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی بود . جامعه‌ی آماری آن شامل کلیه کارکنان دولتی استان همدان بود که از این جامعه‌ی آماری تعداد 30 نفر به‌صورت هدفمند به‌عنوان آزمودنی‌های تحقیق انتخاب گردیده و به‌صورت تصادفی ساده در یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش قرار داده شدند. برای گروه آزمایش آموزش سبک زندگی سالم بر اساس مدل سازمان بهداشت جهانی(WHO) در نظر گرفته و مداخلات در جلساتی 12 گانه انجام شد. ابزار گردآوری داده‌های تحقیق در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون دو پرسشنامه‌ی استاندارد «رضایت شغلی JDI» و «تاب‌آوری کانر - دیویدسون(CD-RISC)» بود که روایی و پایایی هر دو پرسشنامه در تحقیقات پیشین و این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته و تأیید شده است. تجزیه و تحلیل داده‌های تحقیق نیز توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 25 و با استفاده از تحلیل کوواریانس و مانکوا انجام گردید.
یافته ها: نتایج نشانگر آن بود که آموزش سبک زندگی سالم می‌تواند میزان تاب‌آوری و رضایت شغلی افراد در شرایط نامطلوب را بهینه نموده و افزایش دهد. بنابراین می‌توان پذیرفت که آموزش سبک زندگی سالم به‌عنوان یک روش علمی بر تاب‌آوری کارکنان و رضایت شغلی تأثیرگذار است.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان برنامه آموزشی سبک زندگی را روش مؤثری برای ارتقاء تاب آوری و رضایت شغلی کارمندان تلقی کرد؛ و آن را برای افزایش رضایت شغلی این افراد توصیه نمود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
