مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: یکی از ناتوانی­ها و نابهنجاریهای زناشویی که موجبات مشکلات روانی، بی­تفاوتی و طلاق زوجین می­شود، تعارض زناشویی و عدم توانایی حل تعارض­ها است. هدف این پژوهش تعیین و مقایسه اثربخشی زوج درمانی  هیجان مدار و شناختی – سیستمی گاتمن بر تعادل عاطفه زوج های  متعارض بود.
روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی زوج های  متعارض (سطوح 1 و2  و3) مراجعه کننده به مراکز  مشاوره و  روانشناسی خصوصی منطقه 2و 5 شهر تهران در  سال 1397 تشکیل دادند. از این جامعه، 60  نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در سه گروه  (20 نفری) آزمایشی 1 و 2 و گواه جایگزین شدند؛ برای هر سه گروه پیش‌آزمون پرسشنامه­ تعادل عاطفه واتسون (1985) اجرا شد، سپس طرح مداخله زوج درمانی هیجان مدار جانسون برای گروه آزمایش 1 و زوج درمانی سیستمی گاتمن برای گروه آزمایش 2 اجرا شد اما برای گروه گواه، هیچگونه مداخله­ای اعمال نشد؛ نتایج با روش کواریانس در سطح 5 درصد تحلیل شد.
یافته­ها: نتایج آنالیز کواریانس نشان داد که هر دو زوج درماتی هیجان مدار و سیستمی بر تعادل عاطفه (افزایش عاطفه مثبت و کاهش عاطفه منفی) زوجین متعارض تاثیر معنی­داری دارند (001/0p<). نتایج آزمون تعقیبی نیز نشان داد که اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بیشتر از زوج درمانی سیستمی است.
نتیجه­گیری: می­توان به منظور افزایش تعادل عاطفه از رویکردهای زوج درمانی هیجان مدار و سیستمی بهره جست.

واژه‌های کلیدی: زوج درمانی، هیجان مدار، شناختی-سیستمی، تعادل عاطفه، تعارض زناشویی

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---