چکیده
زمینه و هدف: اختلال نارسایی توجه/فزونکنشی الگویی از مشکلاتی است که معمولاً در کودکی ایجاد میشود و ممکن است در بزرگسالی نیز ادامه پیدا کند. هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش شناختیرفتاری مثبتنگر بر علائم افسردگی و اضطراب افراد بزرگسال با نارسایی توجه/فزونکنشی بود.
روشبررسی: روش این پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی دانشجویان با اختلال نارسایی توجه/فزونکنشی دانشگاه دامغان در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند که در طرح پایش سلامت روانی دانشجویی شرکت کردند و دارای محدودهٔ سنی۲۰تا۳۰ سال بودند. از این میان، از بین افراد دارای شرایط ورود به مطالعه، نمونهای شامل ۳۰ نفر بهشیوهٔ دردسترس انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه پرسشنامۀ افسردگی بک (بک و همکاران، ۱۹۶۱) و پرسشنامۀ اضطراب بک (بک و همکاران، ۱۹۸۸) را در پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کردند. سپس گروه آزمایش در دوازده جلسهٔ ۵۰دقیقهای و هفتهای یک بار، تحت آموزش برنامهٔ شناختیرفتاری مثبتنگر قرار گرفت. برای تحلیل دادهها از آزمونهای تحلیل کوواریانس چندمتغیره و یکمتغیره در سطح معناداری ۰٫۰۵ بهکمک نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۴ استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، تأثیر آموزش برنامهٔ شناختیرفتاری مثبتنگر بر کاهش علائم افسردگی و زیرمقیاسهای آنها شامل نشانههای عاطفی، شناختی و جسمانی و بر کاهش علائم اضطراب معنادار بود (۰٫۰۰۱>p).
نتیجهگیری: باتوجه به نتایج پژوهش، آموزش شناختیرفتاری مثبتنگر بر کاهش علائم افسردگی و اضطراب افراد بزرگسال با اختلال نارسایی توجه/فزونکنشی اثربخش است.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |