مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر مدل‌سازی ویدیویی رهنمودی بر کاهش نشانگان کودکان اتیستیک انجام شد. اختلال طیف اتیسم   در DSM-V  ، به‌صورت نقص‌هایی برگشتی در ارتباط اجتماعی مثل نقص‌هایی در تعاملات اجتماعی ، مشکلاتی در مهارت‌های ارتباطی غیرکلامی ،  مشکلاتی در درک روابط ، رفتارها و علایق تکراری و محدود  مثل کوبیدن سر یا چرخیدن، تعریف می‌شود
روش بررسی : پژوهش حاضر از شیوه نیمه تجربی با استفاده از گروه آزمایشی و گروه گواه استفاده کرده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کودکان دارای اختلال طیف اتیسم در دامنه سنی 8-4 سال بود که از سال 1394 تا 1396 در مرکز تهران اتیسم تحت درمان قرار داشتند. روش نمونه‌گیری هدفمند و در دسترس برای انتخاب و تصادفی سازی برای انتصاب اعضای نمونه استفاده شد. درنهایت و با توجه به معیارهای ورود 12 کودک انتخاب و در گروه‌ها جایگماری شدند. یک قطعه‌ی ویدئویی که پیش‌تر به‌منظور یاد‌دهی مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی به‌صورت مدل‌سازی رهنمودی تهیه‌شده بودند، طی 24 جلسه 30 دقیقه‌ای به شرکت‌کنندگان ارائه شد. پیش و پس از ارائه مداخله، شرکت‌کنندگان ازلحاظ مهارت‌های مذکور آزموده شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس درجه‌بندی اتیسم گیلیام (گارز)(2002) و پرسشنامه نیمرخ حسی  (1997) بود. داده‌های گرداوری شده با استفاده از آزمون آماری مانکووا با نسخه 24 نرم‌افزار SPSS تحلیل شدند. 
یافته‌ها: منطبق بر نتایج آزمون آماری مشخص شد بین میانگین نمرات گروه آزمایش و کنترل در پس‌آزمون با  تعدیل اثر پیش آزمون در مورد متغیرهای ارتباطات و تعامل تفاوت معناداری وجود داشت (p<0.05)، حال که در مورد پاسخ‌های هیجانی تفاوت معناداری در نمرات پس‌آزمون با تعدیل اثر پیش‌آزمون وجود نداشت(p>0.05).
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر بر اثربخشی مدل‌سازی ویدیویی رهنمودی بر کاهش مشکلات ارتباطی و تعاملات کودکان اتیستیک تأکید دارد.
 

واژه‌های کلیدی: اختلال طیف اتیسم، مدل‌سازی ویدیویی رهنمودی، ارتباطات، تعاملات

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---