مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

هدف: زنان خانه­دار، بااینکه برای رفاه اعضای خانواده ضروری هستند اما از نظر اجتماعی مورد بی­توجهی قرار می­گیرند که می­تواند منجر به بروز مشکلات روحی در آنها شود. هدف پژوهش، تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری CBT بر جرأت­مندی و خودانتقادگری زنان خانه­دار منطقه 2 شهر تهران بود.  
روش بررسی: از روش آزمایشی و طرح پیش آزمون­-­ پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری شامل تمامی زنان خانه­داری بود که در پاییز 1397 به سراهای محله شهرک غرب و صادقیه تهران مراجعه کرده­ بودند. بااستفاده از روش نمونه­گیری هدفمند 50 نفر انتخاب و به­صورت تصادفی در دو گروه 25 نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. به منظور جمع­آوری داده­ها، از مقیاس­های جرأتمندی گمبریل و ریکی (1975) و خودانتقادگری گیلبرت و همکاران (2004) استفاده شد. 8 جلسه درمان شناختی-رفتاری برای گروه آزمایش برگزار و گروه گواه هیچ درمانی دریافت ننمود. جهت تحلیل داده­ها از نرم­افزار 21 -Spss و آزمون تحلیل کوواریانس چند­متغیره استفاده شد و سطح معنی­داری 05/0 در نظر گرفنه شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه در جرأتمندی و خودانتقادگری تفاوت معناداری بود. همچنین میانگین و انحراف معیار جرأتمندی قبل و بعد از مداخله به ترتیب 66/4­±­66/62 و 69/5­±­08/58؛ خودانتقادگری13/3 ± 92/39 و 81/2 ± 64/31 بود. همچنین مجذور اتا نمرات جرأتمندی 79/0 (001/0 p =) و مجذور اتا نمرات خودانتقادگری 56/0 (001/0p =) به دست آمد.   
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته­های این پژوهش می­توان نتیجه گرفت که مداخله شناختی- رفتاری جهت افزایش جرأتمندی و کاهش خودانتقادگری زنان خانه­دار منطقه 2 شهر تهران اثربخش بوده است.

واژه‌های کلیدی: جرأتمندی، خود انتقادگری، درمان شناختی- رفتاری.

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---