مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)
2- گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان
3- گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)
2- گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان
3- گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)
چکیده: (87 مشاهده)
زمینه و هدف: خیانت های زناشویی زمینهساز از هم گسیختگی ساختار خانواده است و پیامدهای اجتماعی خیانت سبب بروز انواع آسیبها و ناتوانیهای روانی- عاطفی در ابعاد فردی و اجتماعی میشود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مشاوره زناشویی به روش هیجانمدار زوجی بر دلزدگی و بخشودگی زنان متأهل عهدشکن مجازی انجام گرفت.
روش بررسی: این پژوهش نیمهتجربی از نوع پیشآزمون، پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهشی شامل تمامی زنان متأهل عهدشکن مجازی مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر اصفهان در سال 1397 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 زن متأهل عهدشکن مجازی بودند که به صورت روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه دلزدگی زناشویی (پاینز، 1996) و پرسشنامه بخشودگی بین فردی (احتشامزاده، 1388) را هر دو گروه تکمیل نمودند. زنان گروه آزمایش به مدت 9 جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. دادهها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) و با استفاده از نرمافزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد. در تمامی آزمونها سطح معناداری برابر با 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، میانگین نمرات بخشودگی و دلزدگی زناشویی گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به طور معنیداری کمتر از میانگین نمرات بخشودگی و دلزدگی زناشویی در گروه گواه بود (001/0 p<).
نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاضر شاهدی بر مفید و مؤثر بودن مشاوره هیجانمدار زوجی در مداخلات خانواده بود.
روش بررسی: این پژوهش نیمهتجربی از نوع پیشآزمون، پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهشی شامل تمامی زنان متأهل عهدشکن مجازی مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر اصفهان در سال 1397 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 زن متأهل عهدشکن مجازی بودند که به صورت روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه دلزدگی زناشویی (پاینز، 1996) و پرسشنامه بخشودگی بین فردی (احتشامزاده، 1388) را هر دو گروه تکمیل نمودند. زنان گروه آزمایش به مدت 9 جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. دادهها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) و با استفاده از نرمافزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد. در تمامی آزمونها سطح معناداری برابر با 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، میانگین نمرات بخشودگی و دلزدگی زناشویی گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به طور معنیداری کمتر از میانگین نمرات بخشودگی و دلزدگی زناشویی در گروه گواه بود (001/0 p<).
نتیجهگیری: یافتههای پژوهش حاضر شاهدی بر مفید و مؤثر بودن مشاوره هیجانمدار زوجی در مداخلات خانواده بود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
