1- دانشگاه ازاد اسلامی
چکیده: (946 مشاهده)
زمینه و هدف: خودکشی یکی از نگرانیهای عمده بهداشت عمومی در سراسر جهان است به طوریکه خودکشیهای به انجام رسیده یکی از علل اصلی مرگ و میر محسوب میشود و سالانه 800 هزار نفر براثر خودکشی جان خود را از دست میدهند. بنابراین، لزوم ارزیابی گسترده و فراگیر عوامل خطر خودکشی به چشم میخورد. هدف از پژوهش حاضر تعیین برازش الگوی ساختاری پیشبینی اندیشهپردازی خودکشی براساس صفات پنج عاملی شخصیت با واسطهگری احساس گناه بود.
روش بررسی: روش پژوهش توصیفی از نوع الگویابی معادلههای ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام شهروندان شهر کرج به تعداد مجموعاً 1973470 نفر بودند که از میان آنها به روش نمونه برداری تصادفی دو مرحلهای و داوطلبانه 550 نفر از مراکز تفریحی، فرهنگی و هنری انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پنج عاملی نئو ساخته کاستا و مکری (1989)؛ پرسشنامه احساس گناه ساخته کوگلر و جونز (1992)؛ پرسشنامه اندیشهپردازی خودکشی بک ساخته بک، کوواکس و ویسمن (1979) بود. جهت تحلیل دادهها از روش الگویابی معادلههای ساختاری، نرم افزار ایموس و سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
یافتهها: در پژوهش حاضر ضریب مسیر غیرمستقیم بین روانرنجورخویی با اندیشهپردازی خودکشی (040/0=β، 049/0=P) مثبت و معنادار بود. همچنین ضریب مسیر غیرمستقیم بین برونگرایی و اندیشهپردازی خودکشی منفی و معنادار بود (057/0-=β، 032/0=P).
نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد احساس گناه واسطهگر روابط بین روانرنجورخویی، برونگرایی با اندیشهپردازی خودکشی است.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی دریافت: 1398/6/12 | پذیرش: 1398/7/29