مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
فروغ موسوی1 
، حسین اسکندری*2 ، فریبرز باقری1
، حسین اسکندری*2 ، فریبرز باقری1
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
2- دانشگاه علامه طباطبایی
2- دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده: (2331 مشاهده)
زمینه و هدف: یکی از آسیبهای جدی در زندگی خانوادگی خیانت است که می تواند برای همسران تبعات سنگینی داشته باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی واقعیتدرمانی و درمان هیجانمدار بر زنان آسیبدیده از خیانت با پیگیری ششماهه بود.
روش بررسی: روش مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه و جامعه شامل تمامی زنان متاهلی بود که مورد خیانت واقع شده و به مراکز مشاوره سازمان بهزیستی تهران در سال 1397 مراجعه کردند. نمونه شامل 45 نفر از مراجعین بود که به صورت تصادفی خوشهای، در سه گروه 15نفره (آزمایش1، آزمایش2،گواه) قرار گرفتند.گروههای آزمایش 8 جلسه تحت مداخله قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کیفیتزناشویی (باسبی، 1995) و رضایتزناشویی انریچ (السون، فورنیر، دراکمن، 1989) بود. افراد پس از شش ماه دوباره به پرسشنامهها پاسخ دادند.
یافتهها: نتایج بدست آمده از تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر نشان داد که تغییرات رضایت زناشویی(001/0 P<، 80/70 F=) و کیفیت روابط زناشویی(001/0 P<، 51/51 F=) در سه مرحله پیش‌آزمون، پس آزمون و پیگیری حداقل در دو مرحله زمانی تفاوت معناداری دارد. همچنین نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که بین سه گروه مورد مطالعه حداقل در دو گروه میانگین آن‌ها در متغیر رضایت زناشویی(001/0 P<، 30/57 F=) و کیفیت رضایت زناشویی(001/0 P<، 10/33 F=) تفاوت معنادار وجود دارد.
نتیجهگیری: هر دو درمان در افزایش کیفیت و رضایت زناشویی موثر هستند. درمان هیجان مدار با بهبود جراحات دلبستگی و تنظیم هیجانات؛ و واقعیت درمانی با تاکید بر مسئولیت شخصی و شناخت نیازها، به بهبود آسیب خیانت کمک می کند. هرچند در طولانی مدت اثرات متفاوتی نخواهند داشت.
روش بررسی: روش مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه و جامعه شامل تمامی زنان متاهلی بود که مورد خیانت واقع شده و به مراکز مشاوره سازمان بهزیستی تهران در سال 1397 مراجعه کردند. نمونه شامل 45 نفر از مراجعین بود که به صورت تصادفی خوشهای، در سه گروه 15نفره (آزمایش1، آزمایش2،گواه) قرار گرفتند.گروههای آزمایش 8 جلسه تحت مداخله قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کیفیتزناشویی (باسبی، 1995) و رضایتزناشویی انریچ (السون، فورنیر، دراکمن، 1989) بود. افراد پس از شش ماه دوباره به پرسشنامهها پاسخ دادند.
یافتهها: نتایج بدست آمده از تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر نشان داد که تغییرات رضایت زناشویی(001/0 P<، 80/70 F=) و کیفیت روابط زناشویی(001/0 P<، 51/51 F=) در سه مرحله پیش‌آزمون، پس آزمون و پیگیری حداقل در دو مرحله زمانی تفاوت معناداری دارد. همچنین نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که بین سه گروه مورد مطالعه حداقل در دو گروه میانگین آن‌ها در متغیر رضایت زناشویی(001/0 P<، 30/57 F=) و کیفیت رضایت زناشویی(001/0 P<، 10/33 F=) تفاوت معنادار وجود دارد.
نتیجهگیری: هر دو درمان در افزایش کیفیت و رضایت زناشویی موثر هستند. درمان هیجان مدار با بهبود جراحات دلبستگی و تنظیم هیجانات؛ و واقعیت درمانی با تاکید بر مسئولیت شخصی و شناخت نیازها، به بهبود آسیب خیانت کمک می کند. هرچند در طولانی مدت اثرات متفاوتی نخواهند داشت.
واژه‌های کلیدی: خانواده، خیانت زناشویی، واقعیت درمانی، هیجان مدار، کیفیت زناشویی، رضایت زناشویی، پیگیری
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
