BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1757-fa.html
2- گروه روانشناسی، دانشکدهٔ علوم انسانی، دانشگاه پیام نور تهران
3- گروه روماتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
زمینه و هدف: آرتریت‌روماتوئید یکی از بیماری‌های شایع دستگاه ایمنی بدن بوده که میزان ابتلا به آن رو به افزایش است. پژوهش‌های سال‌های اخیر بیانگر آن است که تنیدگی و تنش‌های روانی‌اجتماعی با سازوکارهای فیزیولوژیک همچون سایکونوروایمونولوژی می‌تواند موجب بروز آرتریت‌روماتوئید شود. باتوجه به نقش مسائل روانی در این بیماری، پژوهش حاضر در پی بررسی اثربخشی شناخت‌درمانگری در شاخص‌های ایمنی‌شناختی و بهزیستی روانی بیماران مبتلا به آن بود.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی بود که با انتخاب گروه‌های گواه و اندازه‌گیری در پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد. جامعهٔ آماری را بیماران مبتلا به آرتریت‌روماتوئید مراجعه‌کننده به بیمارستان امام‌خمینی شهر تهران در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند. از بین آن‌ها چهل آزمودنی با روش نمونه‌گیری هدف‌مند انتخاب شدند و در دو گروه بیست‌نفری آزمایش و گواه، به‌صورت کاملاً تصادفی قرار گرفتند. سپس مداخلهٔ شناخت‌درمانی برای گروه آزمایش اجرا شد. ابزار استفاده‌شده در پژوهش حاضر پرسشنامهٔ بهزیستی روانی ریف (۱۹۹۴) و شاخص‌های ایمنی‌شناختی CRP و ESR بود. جهت تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس با سطح معناداری (۰٫۰۵>p) استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاکی‌از اثربخشی معنادار شناخت‌درمانگری بر شاخص‌های CRP (۰٫۰۰۱>p) و ESR (۰٫۰۰۱>p) و بهزیستی روانی (۰٫۰۰۴=p) بود.
نتیجه‌گیری: باتوجه به اثربخشی شناخت‌درمانگری در شاخص‌های ایمنی‌شناختی و بهزیستی روانی به‌نظر می‌رسد بتوان از این درمان به‌عنوان مکمل دارودرمانی در کمک به بیماران مبتلا به آرتریت‌روماتوئید استفاده کرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
