مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

امروزه نوجوانان نقش مهمی در پویایی وتداوم حیات نظام اجتماعی و رشد و توسعه همه جانبه دارند. پژوهش حاضر با هدف «بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تحمل ناکامی و قلدری نوجوانان پسر  13 تا  14 شهر تهران» انجام شده است.
روش تحقیق: این پژوهش به شیوه نیمه ­آزمایشی با طرح پیش­ آزمون و پس ­آزمون با گروه گواه اجرا شد. جامعه­ آماری پژوهش را کلیه ­دانش­ آموزان پسر دوره­ متوسطه­ دوم منطقه 14 شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 تشکیل دادند که از میان آن­ها با استفاده از روش نمونه ­گیری خوشه­ ای چند مرحله ­ای 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. دانش آموزان گروه آزمایش 10 جلسه 60 دقیقه ای طرحواره درمانی دریافت کردند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه قلدری ایلی­نویز (2001) و پرسشنامه استاندارد تحمل ناکامی هارینگتون (2005) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری spss استفاده شد که علاوه بر روش های آمار توصیفی، از  روش آماری کوواریانس، برای تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش استفاده گردید.
یافته‌ها: طرحواره درمانی به طور معناداری باعث کاهش نمرات قلدری و عدم تحمل ناکامی دانش آموزان در مرحله پس آزمون شد. همچنین، طرحواره درمانی بر نمرات پس آزمون قلدری (887/43= F؛ 05/0< P) و عدم تحمل ناکامی (63/26= F؛      05/0< P) دانش آموزان تاثیر معنی داری داشت؛ به طوری که 46 درصد تغییرات قلدری و 25 درصد تغییرات عدم تحمل ناکامی ناشی از تأثیر طرحواره درمانی بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت طرحواره درمانی در کاهش قلدری و افزایش تحمل ناکامی         دانش آموزان پسر موثر بوده است. از این رو پیشنهاد می شود از این شیوه درمانی در مدارس و مراکز تربیتی استفاده گردد

واژه‌های کلیدی: طرحواره درمانی، تحمل ناکامی، قلدری

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---