1- دانشگاه علامه طباطبایی
2- دانشگاه تهران
چکیده: (230 مشاهده)
چکیده زمینه و هدف: دشواریهای تربیتی، آموزشی و توانبخشی کودکان با ناتوانی هوشی والدین آنها را با مشکلات و موانع بیشماری مواجه کرده است، مادران این کودکان به دلیل پیوند عاطفی قویتر و نقش پررنگتری که در تربیت و آموزش فرزند خود عهدهدار هستند، زمان بیشتری را به آنها و برآورده کردن نیازهایشان اختصاص میدهند؛ ازاینرو بیشتر در معرض مشکلات جسمی و روانی قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش گروهی ارتقاء معنویت بر بهزیستی روانشناختی، طرد و پذیرش فرزند در مادران کودکان با ناتوانی هوشی انجام شد. روش بررسی: در قالب یک طرح آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل و پیگیری با روش نمونه گیری دردسترس36 نفر از مادران کودکان با ناتوانی هوشی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. گروه آزمایش 11 جلسه 70 دقیقه ای به مدت 45 روز و هفته ای دو جلسه مداخله دریافت کردند. مقیاس بهزیستی روانشناختی (ریف و کیز، 1995) و مقیاس طرد و پذیرش کودکان استثنایی (وحیدی، 1387) در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دوماهه برای دو گروه اجرا و یافته های به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس بین- درون گروهی مختلط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معناداری یافته های پژوهش 001/0=α تعیین گردید. نتایج: یافته ها نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای بهزیستی روان شناختی و طرد و پذیرش فرزند در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری وجود دارد. بدین معنا که گروه آزمایش که مداخله دریافت کردند در مرحله پس آزمون در ابعاد بهزیستی روان شناختی و پذیرش فرزند میانگین بیشتر و در طرد فرزند میانگین کم تری نسبت به گروه کنترل نشان دادند که تغییرات ایجاد شده در مرحله پیگیری نیز پایدار بوده است (001/0>P). نتیجه گیری: نتایج به دست آمده حاکی از تاثیر معنیدار آموزش گروهی ارتقاء معنویت بر بهزیستی روانشناختی و طرد و پذیرش فرزند در مادران دارای کودک ناتوانی هوشی بود. ازاینرو، توجه به این یافته ها و سازوکار اثربخشی این روش مداخله می تواند پیامدهای مثبتی بر افزایش بهزیستی روانشناختی و پذیرش فرزند و کاهش طرد در مادران دارای کودک ناتوانی هوشی داشته باشد.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی دریافت: 1398/10/11 | پذیرش: 1398/12/3