پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس مهارتهای ارتباطی و مهارتهای مقابله با استرس و سبکهای عشق ورزی در دانشجویان زن متاهل ، اجرا گردید. روش پژوهش توصیفی - همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان زن متاهل دانشگاه تنکابن در سال تحصیلی 97-98 بود که تعداد 240 نفر به روش در دسترس بعنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش عبارتند از: پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ فرم کوتاه (2006)، پرسشنامه مهارت
های ارتباطی محمودی (1387)، پرسشنامه سبک
های مقابله با استرس لازاروس و فولکمن (1985) و پرسشنامه مقیاس
نگرشهای عشق هندریکوهندریک (1998). تحلیل داده
ها به روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام انجام گردید. نتایج نشان داد که بین متغیرهای مهارت
های ارتباطی ، مهارت مقابله با استرس مساله مدار، سبک عشق ورزی استورگ، سبک عشق ورزی پراگما، سبک عشق ورزی آگاپه بارضایت زناشویی در سطح 01/0 ، رابطه مثبت و معنادار و بین متغیرهای مهارت مقابله با استرس هیجان
مدار، سبک عشق ورزی اروس، سبک عشق ورزی لودوس، سبک عشق
ورزی مانیا با رضایت زناشویی در سطح 01/0 ، رابطه منفی و معنادار وجود دارد.