مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی رفتاری بر نگرش ناکارآمد، دلزدگی زناشویی و اضطراب ناشی از تعارضات زناشویی زنان درگیر خشونت خانگی انجام شد.
روش و مواد: روش این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ شیوه اجرا، آزمایشی و در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون، دوگروهی بسط یافته بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه زنان درگیر خشونت خانگی مراجعه کننده به درمانگاه های دولتی شهر بابل در سال 1396 به تعداد 600 نفر بود. روش نمونه گیری به صورت هدفمند و تصادفی ساده انجام شد. برای انتخاب نمونه، 45 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شده در سه گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (15 نفر)، درمان شناختی-رفتاری (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری اطلاعات در بخش میدانی از پرسشنامه های نگرش ناکارآمد وایزمن و بک (1978)، دلزدگی زناشویی پاینز (1996)، اضطراب بک (1990) و تعارضات زناشویی ثنایی (1379) استفاده شد. جهت تحلیل فرضیه های پژوهش از روش های آماری از آزمون تی مستقل و تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.
یافته­ها: یافته های پژوهش نشان دادند درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی-رفتاری بر نگرش ناکارآمد، دلزدگی زناشویی و اضطراب ناشی از تعارضات زناشویی موثر است (05/0>P). همچنین بین میزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی رفتاری بر نگرش ناکارآمد، دلزدگی زناشویی و اضطراب ناشی از تعارضات زناشویی زنان درگیر خشونت خانگی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P).
نتیجه­گیری: نتیجه این پژوهش نشان داد می توان از هر دو روش درمان در جهت سلامت روان زنان درگیر در خشونت خانگی استفاده کرد.

واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، درمان شناختی رفتاری، نگرش ناکارآمد، دلزدگی زناشویی، اضطراب، تعارضات زناشویی

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---