مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (94 مشاهده)
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی، درمان مبتنی بر شفقت و رفتار درمانی دیالیکتیکی (DBT) بر امید به زندگی زنان مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهرستانهای تنکابن و رامسر انجام گرفت.
روش و مواد: این پژوهش کاربردی از منظر روش‌شناختی طرح پژوهش نیمه آزمایشی با (پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان که به اورژانس اجتماعی تنکابن و رامسر می‌باشد که در بهار و تابستان 1396 مراجعه داشتند. از بین 100 نفری که به پرسشنامه امید به زندگی پاسخ دادند، 60 نفر به صورت هدفمند انتخاب‌شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگذاری شدند و مداخله درمانی برای گروه آزمایش اجرا شد.. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS.22 و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: میانگین (انحراف معیار) سن شرکتکنندگان 2/37 (5/5) سال بود. مطالعه نشان داد که تلفیق طرحواره درمانی، درمان مبتنی بر شفقت، رفتار درمانی دیالیکتیکی باعث افزایش امید به زندگی شده است. (001/0>P).
نتیجهگیری: میتوان نتیجه گرفت که تلفیق طرحواره درمانی، درمان مبتنی بر شفقت، رفتار درمانی دیالیکتیکی باعث بهبود امید به زندگی شده است.
روش و مواد: این پژوهش کاربردی از منظر روش‌شناختی طرح پژوهش نیمه آزمایشی با (پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان که به اورژانس اجتماعی تنکابن و رامسر می‌باشد که در بهار و تابستان 1396 مراجعه داشتند. از بین 100 نفری که به پرسشنامه امید به زندگی پاسخ دادند، 60 نفر به صورت هدفمند انتخاب‌شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگذاری شدند و مداخله درمانی برای گروه آزمایش اجرا شد.. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS.22 و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: میانگین (انحراف معیار) سن شرکتکنندگان 2/37 (5/5) سال بود. مطالعه نشان داد که تلفیق طرحواره درمانی، درمان مبتنی بر شفقت، رفتار درمانی دیالیکتیکی باعث افزایش امید به زندگی شده است. (001/0>P).
نتیجهگیری: میتوان نتیجه گرفت که تلفیق طرحواره درمانی، درمان مبتنی بر شفقت، رفتار درمانی دیالیکتیکی باعث بهبود امید به زندگی شده است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
