BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1937-fa.html
2- گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی
زمینه و هدف: عوامل روان‌شناختی منفی مانند افسردگی، اضطراب و خصومت در تحول و پیشرفت بیماری قلبی‌عروقی نقش مهمی دارند. هدف پژوهش حاضر مقایسهٔ اثربخشی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد و مداخله براساس مؤلفه‌های انگیزش محافظت بر اضطراب سلامتی و پیروی از درمان افراد تحت جراحی عمل قلب باز بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعهٔ آماری را تمامی بیماران تحت عمل جراحی قلب باز مراجعه‌کننده به بیمارستان ولیعصر قائم‌شهر در سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند. از بین آنان ۴۵ نفر به‌شیوهٔ نمونه‌گیری هدف‌مند انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد و مداخله براساس مؤلفه‌های انگیزشی محافظت) و یک گروه گواه قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامهٔ اضطراب سلامتی (سالکوسیس و همکاران، ۲۰۰۲) و پرسشنامهٔ پیروی از درمان (سیدفاطمی و همکاران، ۱۳۹۶) به‌کار رفت. درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد در هشت جلسهٔ نوددقیقه‌ای براساس بستهٔ آموزشی هیز (۲۰۰۵) و مداخلهٔ مبتنی‌بر انگیزش محافظت در هشت جلسهٔ نوددقیقه‌ای براساس بستهٔ آموزشی نورمن و همکاران (۲۰۰۵) اجرا شد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی با بهره‌گیری از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۶ تحلیل شد. سطح معناداری آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: با حذف اثر پیش‌آزمون، میان گروه‌های آزمایش و گروه گواه از نظر متغیرهای اضطراب سلامتی و پیروی از درمان تفاوت معناداری وجود داشت (۰٫۰۰۱>p). براساس نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی، بین هریک از دو گروه آزمایش با گروه گواه در متغیرهای اضطراب سلامتی و پیروی از درمان تفاوت معناداری وجود داشت (۰٫۰۰۱>p). همچنین بین اثربخشی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد و مداخلهٔ آموزشی مبتنی‌بر نظریهٔ انگیزش محافظت برای اضطراب سلامتی (۰٫۰۳۵=p) و پیروی از درمان (۰٫۰۱۴=p) تفاوت معناداری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش، درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد درمقایسه با مداخله براساس مؤلفه‌های انگیزش محافظت، تأثیر بیشتری بر کاهش اضطراب سلامت و افزایش پیروی از درمان در بیماران تحت عمل جراحی قلب باز دارد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
