مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی شناخت درمانی بر نشانگان بدرفتاری دوران کودکی، افسردگی و بهبود درد مزمن زنان شهر ساری انجام گرفت.
روش بررسی: روش این پژوهش نیمه­تجربی و از نوع پیش­آزمون و پس­آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش مشتمل بر کلیه زنان مبتلا به درد مزمن شهر ساری در سال 1398 بود. با نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند 20 نفر از زنان دارای درد مزمن که واجد شرایط انتخاب و به صورت تصادفی دردو گروه 10نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. روش اجرای این پژوهش، مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه آزمایش و گواه بود جهت گردآوری داده ها از مقیاس نشانگان بدرفتاری روان شناختی دوران کودکی(AMI-24)، سیاهه چند وجهی درد مزمن(کرنز و همکاران ،۱۹۸۵)، پرسش نامه افسردگی زانک(2013) استفاده شد. داده ها با نرم افزار  spssورژن 24 در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی و با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس تک متغیره  و تحلیل کواریانس چند متغیره  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته­ها: یافته ها نشان داد که تفاوت بین دو گروه با توجه به متغیرهای (نشانگان بدرفتاری دوران کودکی، افسردگی و بهبود درد مزمن) در مجموع معنادار است و میزان این تفاوت بر اساس آزمون لامبدا ویلکز ناشی از تفاوت های گروهی و تاثیر آموزش های مبتنی بر شناخت درمانی می باشد.
نتیجه­گیری: می­توان نتیجه گرفت شناخت درمانی بر نشانگان بدرفتاری دوران کودکی، افسردگی و بهبود درد مزمن زنان شهر ساری موثر بود. این نتایج حاکی از این است که این درمان به طور معنی­داری باعث کاهش نشانگان بدرفتاری دوران کودکی، افسردگی و بهبود درد مزمن زنان می­شود.

واژه‌های کلیدی: شناخت درمانی، نشانگان بدرفتاری، افسردگی، درد مزمن

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---