BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1988-fa.html
، علی فرنام* 2، محمود شیرازی2
2- گروه روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
زمینه و هدف: سندرم پیش از قاعدگی، با طیف گستردهای از علائم عاطفی، جسمی، رفتاری و خانوادگی همراه است؛ ازاینرو هدف مطالعهٔ حاضر تعیین اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر افسردگی و کیفیت رابطهٔ زناشویی زنان مبتلا به نشانگان پیش از قاعدگی بود.
روشبررسی: روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه گواه بود. جامعۀ آماری را تمامی زنان مبتلا به نشانگان پیش از قاعدگی مراجعهکننده به کلینیک زنان و زایمان بیمارستان رضوی شهر مشهد در شش ماه دوم سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند. از میان آنان سی فرد واجد شرایط داوطلب بهروش نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند و بهطور تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش در هشت جلسۀ یکساعتهٔ مداخلهٔ پذیرش و تعهد، آموزش دید؛ اما گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکرد. برای جمعآوری دادهها پرسشنامهٔ غربالگری علائم پیش از قاعدگی (استینر و همکاران، ۲۰۰۳)، ویرایش دوم پرسشنامهٔ افسردگی بک (بک و همکاران، ۱۹۹۶) و مقیاس کیفیت رابطهٔ زناشویی (راست و همکاران، ۱۹۹۰) بهکار رفت. دادهها بهکمک نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۴ و با روش تحلیل کوواریانس تکمتغیری و آزمون مجذور خی در سطح معناداری ۰٫۰۵ تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، نمرات افسردگی زنان مبتلا به نشانگان پیش از قاعدگی پس از درمان پذیرش و تعهد در گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه بهطور معناداری کاهش یافت (۰٫۰۰۱>p)؛ همچنین، درمان پذیرش و تعهد موجب افزایش کیفیت رابطهٔ زناشویی زنان مبتلا به نشانگان پیش از قاعدگی شد (۰٫۰۰۱>p).
نتیجهگیری: براساس نتایج پژوهش، مشاوران و درمانگران میتوانند از درمان پذیرش و تعهد بهعنوان روشی درمانی مکمل برای کاهش افسردگی و افزایش کیفیت رابطهٔ زناشویی استفاده کنند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
