مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
حدیث کریمپوریان1، فرهاد جمهری*1، حسن احدی1، بیوک تاجری1
1- دانشگاه ازاد اسلامی
چکیده: (742 مشاهده)
زمینه و هدف: ناسازگاری همجنسگرایان با اجتماع، مشکلات سلامت روان را برای این افراد موجب میشود و بهزیستی روانشناختی و اجتماعی آنها را کم رنگ میسازد. هدف پژوهش در فاز اول رواسازی و اعتباریابی ابزار نگرش به همجنسگرایی و در فاز دوم تبیین رابطه بین نگرش به همجنسگرایی و سازگاری اجتماعی در مردان همجنسگرا بر اساس اِسنادهای علی بود.
روش بررسی: روش پژوهش در فاز اول اعتباریابی و در فاز دوم از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مردان همجنسگرا و دوجنسگرا در شهر تهران در سال 1398 بود که از میان آنها به روش نمونه گیری در دسترس از شبکههای مجازی مرتبط با انجمن حمایت از دگرباشان ایرانی 206 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس سازگاری اجتماعی ویسمن و باتول (1976)؛ پرسشنامه سبک اِسنادی پیترسون و همکاران (1982) و پرسشنامه نگرش به همجنسگرایی دانجیک- کاستیک و همکاران (2012) بود. جهت تحلیل دادهها از روش مدلسازی معادلات ساختاری، نرم افزار Amos و سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
یافتهها: در پژوهش حاضر نتایج نشان داد مدل دو عاملی پرسشنامه نگرش به همجنس گرایی با دادههای گردآوری شده برازش قابل قبول داشت (57/1=df/2c، 905/0=CFI، 908/0=GFI، 871/0=AGFI و 053/0=RMSEA). شاخصهای نیکویی برازش که برای تبیین رابطه بین نگرش به همجنسگرایی و سازگاری اجتماعی در مردان همجنسگرا بر اساس اِسنادهای علی استفاده شدند، از برازش مدل ساختاری با دادههای گردآوری شده حمایت کردند (39/1=df/2c، 981/0=CFI، 974/0=GFI، 944/0=AGFI و 044/0=RMSEA). ضریب مسیر مستقیم بین نگرش به همجنسگرایی و سازگاری اجتماعی مثبت و معنادار بود (016/0=p، 320/0=β). ضریب مسیر بین اِسنادهای علی و سازگاری اجتماعی منفی و معنادار بود (002/0=p، 482/0-=β). ضریب مسیر غیرمستقیم بین نگرش به همجنسگرایی و سازگاری اجتماعی منفی و معنادار بود (008/0=p، 172/0-=β).
نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر در فاز اول نشان داد که پرسشنامه نگرش به همجنسگرایی از روایی و اعتبار مطلوب برخوردار است. براساس نتایج پژوهش حاضر در فاز دوم چنین نتیجهگیری شد که رابطه بین نگرش به همجنسگرایی و سازگاری اجتماعی در مردان همجنسگرا بر اساس اِسنادهای علی درونی، پایدار و کلی تبیین میشود.
روش بررسی: روش پژوهش در فاز اول اعتباریابی و در فاز دوم از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مردان همجنسگرا و دوجنسگرا در شهر تهران در سال 1398 بود که از میان آنها به روش نمونه گیری در دسترس از شبکههای مجازی مرتبط با انجمن حمایت از دگرباشان ایرانی 206 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس سازگاری اجتماعی ویسمن و باتول (1976)؛ پرسشنامه سبک اِسنادی پیترسون و همکاران (1982) و پرسشنامه نگرش به همجنسگرایی دانجیک- کاستیک و همکاران (2012) بود. جهت تحلیل دادهها از روش مدلسازی معادلات ساختاری، نرم افزار Amos و سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
یافتهها: در پژوهش حاضر نتایج نشان داد مدل دو عاملی پرسشنامه نگرش به همجنس گرایی با دادههای گردآوری شده برازش قابل قبول داشت (57/1=df/2c، 905/0=CFI، 908/0=GFI، 871/0=AGFI و 053/0=RMSEA). شاخصهای نیکویی برازش که برای تبیین رابطه بین نگرش به همجنسگرایی و سازگاری اجتماعی در مردان همجنسگرا بر اساس اِسنادهای علی استفاده شدند، از برازش مدل ساختاری با دادههای گردآوری شده حمایت کردند (39/1=df/2c، 981/0=CFI، 974/0=GFI، 944/0=AGFI و 044/0=RMSEA). ضریب مسیر مستقیم بین نگرش به همجنسگرایی و سازگاری اجتماعی مثبت و معنادار بود (016/0=p، 320/0=β). ضریب مسیر بین اِسنادهای علی و سازگاری اجتماعی منفی و معنادار بود (002/0=p، 482/0-=β). ضریب مسیر غیرمستقیم بین نگرش به همجنسگرایی و سازگاری اجتماعی منفی و معنادار بود (008/0=p، 172/0-=β).
نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر در فاز اول نشان داد که پرسشنامه نگرش به همجنسگرایی از روایی و اعتبار مطلوب برخوردار است. براساس نتایج پژوهش حاضر در فاز دوم چنین نتیجهگیری شد که رابطه بین نگرش به همجنسگرایی و سازگاری اجتماعی در مردان همجنسگرا بر اساس اِسنادهای علی درونی، پایدار و کلی تبیین میشود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
