چکیده: (494 مشاهده)
زمینه و هدف: دانشجویان پویاترین قشر هر جامعهای را تشکیل میدهند و سلامت روان از مهمترین مسائل آنان میباشد چرا که زمینه عملکرد بهینه را فراهم نماید. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش ذهنآگاهی بر انعطافپذیری روانشناختی و توافقپذیری بر حسب میزان هوش هیجانی اجرا شد.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه هدف دانشجویان کارشناسی ارشد روانشناسی مشغول به تحصیل در سال 99-1398 دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران بودند که با استفاده از پرسشنامه هوش هیجانی بار آن (1980)، 60 نفر از آنها که از هوش هیجانی پائینتر از سه انحراف معیار کمتر از میانگین برخوردار بودند، به طور هدفمند انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 30 نفر) جایگزین شدند. قبل از اجرای مداخله آزمودنیها پرسشنامه انعطافپذیری روانشناختی (AAQ2) بوند و همکاران (2011) و پنج عامل بزرگ شخصیت (NEO-FFI) مککری و کاستا (1985) را تکمیل کردند و سپس گروه آزمایش 8 جلسه ذهنآگاهی را به طور گروهی دریافت نمود و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. پس از اجرای مداخله و سه ماه بعد مجددا انعطافپذیری روانشناختی و توافقپذیری در هر دو گروه مورد اندازهگیری قرار گرفت. از تحلیل کواریانس چندمتغیری با رویکرد اندازهگیری مکرر و نرمافزار SPSS 26 برای تحلیل دادهها استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش ذهنآگاهی بطور معناداری منجر به افزایش انعطافپذیری روانشناختی و توافقپذیری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (بلافاصله بعد از اجرا و سه ماه بعد (01/0>P)).
نتیجهگیری: بنابراین آموزش ذهنآگاهی میتواند نقش مؤثری در بهبود انعطافپذیری روانشناختی و توافقپذیری دانشجویان با هوش هیجانی پائین ایفا نماید.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی