مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: دانشجویان پویاترین قشر هر جامعه­ای را تشکیل می­دهند و سلامت روان از مهم­ترین مسائل آنان می­باشد چرا که زمینه عملکرد بهینه را فراهم نماید. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش ذهن­آگاهی بر انعطاف­پذیری روانشناختی و توافق­پذیری بر حسب میزان هوش هیجانی اجرا شد.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه هدف دانشجویان کارشناسی ارشد روانشناسی مشغول به تحصیل در سال 99-1398 دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران بودند که با استفاده از پرسشنامه هوش هیجانی بار آن (1980)، 60 نفر از آن­ها که از هوش هیجانی پائین­تر از سه انحراف معیار کمتر از میانگین برخوردار بودند، به طور هدفمند انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 30 نفر) جایگزین شدند. قبل از اجرای مداخله آزمودنی­ها پرسشنامه انعطاف­پذیری روانشناختی (AAQ2) بوند و همکاران (2011) و پنج عامل بزرگ شخصیت (NEO-FFI) مک­کری و کاستا (1985) را تکمیل کردند و سپس گروه آزمایش 8 جلسه ذهن­آگاهی را به طور گروهی دریافت نمود و گروه کنترل مداخله­ای دریافت نکرد. پس از اجرای مداخله و سه ماه بعد مجددا انعطاف­پذیری روانشناختی و توافق­پذیری در هر دو گروه مورد اندازه­گیری قرار گرفت. از تحلیل کواریانس چندمتغیری با رویکرد اندازه­گیری مکرر و نرم­افزار SPSS 26 برای تحلیل داده­ها استفاده شد.
یافته­ها: نتایج نشان داد که آموزش ذهن­آگاهی بطور معناداری منجر به افزایش انعطاف­پذیری روانشناختی و توافق­پذیری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (بلافاصله بعد از اجرا و سه ماه بعد (01/0>P)).
نتیجه­گیری: بنابراین آموزش ذهن­آگاهی می­تواند نقش مؤثری در بهبود انعطاف­پذیری روانشناختی و توافق­پذیری دانشجویان با هوش هیجانی پائین ایفا نماید.

واژه‌های کلیدی: ذهن آگاهی، انعطاف پذیری روان شناختی، توافق پذیری، هوش هیجانی

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---