جلد 10 - شماره سال ۱۳۹۹
جلد (10): 136 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Dehghan Manshadi S M, Foroozandeh E, Zareh Neyestanak M. The Effects of Crisis Intervention Training on the Quality of Life, Experiential Avoidance, and Rumination among Betrayed Women With Depression Symptoms. MEJDS 2020; 10 :136-136
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2038-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2038-fa.html
دهقان منشادی سیدمسعود، فروزنده الهام، زارع نیستانک محمد. اثربخشی آموزش مداخله در بحران بر کیفیت زندگی، اجتناب تجربه‌ای و نشخوارهای ذهنی زنان خیانت‌دیدۀ دارای علائم افسردگی. مجله مطالعات ناتوانی. 1399; 10 () :136-136
1- گروه روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده: (1744 مشاهده)
زمینه و هدف: خیانت زناشویی در جوامع مختلف به‌عنوان عاملی آسیب‌زا و رو به رشد باعث مشکلات متعددی برای همسر خیانت‌دیده شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مداخله در بحران بر کیفیت زندگی، اجتناب تجربه‌ای و نشخوارهای ذهنی زنان خیانت‌دیدهٔ دارای علائم افسردگی شهر یزد بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش تمامی زنان خیانت‌دیدهٔ مراجعه‌کننده به مرکز مشاورهٔ آرامش شهر یزد در سال ۱۳۹۸ بودند. زنان خیانت‌دیدۀ مراجعه‌کننده به مرکز مشاورهٔ آرامش براساس روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و پرسشنامهٔ افسردگی بک (۱۹۹۶) را تکمیل کردند. افراد دارای نمرهٔ بیشتر از ۱۹ در پرسشنامهٔ افسردگی به‌عنوان نمونهٔ پژوهش انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری شامل پرسشنامه‌های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی-۲۶ سؤالی (سازمان بهداشت جهانی، ۱۹۹۶) و پذیرش و عمل (بوند و همکاران، ۲۰۱۱) و نشخوار ذهنی (نولن-هوکسما و مارو، ۱۹۹۱) بود. گروه آزمایش شش جلسه تحت آموزش مداخله در بحران قرار گرفت. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره به کمک نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۲۴ استفاده شد.
یافته‌ها: تحلیل یافته‌ها نشان داد، در گروه آزمایش مداخله در بحران باعث کاهش معناداری در اجتناب تجربه‌ای (۰٫۰۰۱>p) و نشخوار ذهنی (۰٫۰۰۱>p) و افزایش معناداری در کیفیت زندگی زنان (۰٫۰۰۲=p) خیانت‌دیدهٔ دارای علائم افسردگی شده است. ضریب ایتا در این متغیرها به‌ترتیب برابر با ۰٫۴۷۱ و ۰٫۵۲۰ و ۰٫۳۲۷ بود که نشان‌دهندهٔ میزان اثربخش‌بودن مداخلهٔ مذکور در بهبود این متغیرها است.
نتیجه‌گیری: آموزش مداخله در بحران به فرد کمک می‌کند قبل از ارائۀ راه‌حل بحران را درک کند، افکار و احساسات خود را بیان نماید و از راهبردهای سازگارانه‌تری استفاده کند که می‌تواند در کاهش نشخوار ذهنی و اجتناب تجربه‌ای و بهبود کیفیت زندگی مؤثر باشد.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش تمامی زنان خیانت‌دیدهٔ مراجعه‌کننده به مرکز مشاورهٔ آرامش شهر یزد در سال ۱۳۹۸ بودند. زنان خیانت‌دیدۀ مراجعه‌کننده به مرکز مشاورهٔ آرامش براساس روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و پرسشنامهٔ افسردگی بک (۱۹۹۶) را تکمیل کردند. افراد دارای نمرهٔ بیشتر از ۱۹ در پرسشنامهٔ افسردگی به‌عنوان نمونهٔ پژوهش انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری شامل پرسشنامه‌های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی-۲۶ سؤالی (سازمان بهداشت جهانی، ۱۹۹۶) و پذیرش و عمل (بوند و همکاران، ۲۰۱۱) و نشخوار ذهنی (نولن-هوکسما و مارو، ۱۹۹۱) بود. گروه آزمایش شش جلسه تحت آموزش مداخله در بحران قرار گرفت. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره به کمک نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۲۴ استفاده شد.
یافته‌ها: تحلیل یافته‌ها نشان داد، در گروه آزمایش مداخله در بحران باعث کاهش معناداری در اجتناب تجربه‌ای (۰٫۰۰۱>p) و نشخوار ذهنی (۰٫۰۰۱>p) و افزایش معناداری در کیفیت زندگی زنان (۰٫۰۰۲=p) خیانت‌دیدهٔ دارای علائم افسردگی شده است. ضریب ایتا در این متغیرها به‌ترتیب برابر با ۰٫۴۷۱ و ۰٫۵۲۰ و ۰٫۳۲۷ بود که نشان‌دهندهٔ میزان اثربخش‌بودن مداخلهٔ مذکور در بهبود این متغیرها است.
نتیجه‌گیری: آموزش مداخله در بحران به فرد کمک می‌کند قبل از ارائۀ راه‌حل بحران را درک کند، افکار و احساسات خود را بیان نماید و از راهبردهای سازگارانه‌تری استفاده کند که می‌تواند در کاهش نشخوار ذهنی و اجتناب تجربه‌ای و بهبود کیفیت زندگی مؤثر باشد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
فهرست منابع
1. Fatehizade M, Rahimi A, Yousefi Z. The lived experiences of Iranian women, injured from their husbands’ infidelity. Modern Applied Science. 2016;10(4):70–5. [DOI]
2. Wilson K, Mattingly BA, Clark EM, Weidler DJ, Bequette AW. The gray area: exploring attitudes toward infidelity and the development of the Perceptions of Dating Infidelity Scale. J Soc Psychol. 2011;151(1):63–86. [DOI]
3. Fathi M, Fekazad H, Ghaffary G, Bolhari J. Recognizing the fundamental factors of married men engaged in marital infidelity. Social Welfare Quarterly. 2014;13(51):109–31. [Persian] [Article]
4. Kemer G, Bulgan G, Çetinkaya Yıldız E. Gender differences, infidelity, dyadic trust, and jealousy among married Turkish individuals. Curr Psychol. 2016;35(3):335–43. [DOI]
5. Ciarocco NJ, Echevarria J, Lewandowski GW. Hungry for love: the influence of self-regulation on infidelity. J Soc Psychol. 2012;152(1):61–74. [DOI]
6. Hayes SC, Pistorello J, Levin ME. Acceptance and commitment therapy as a unified model of behavior change. The Counseling Psychologist. 2012;40(7):976–1002. [DOI]
7. Kashdan TB, Goodman FR, Machell KA, Kleiman EM, Monfort SS, Ciarrochi J, et al. A contextual approach to experiential avoidance and social anxiety: evidence from an experimental interaction and daily interactions of people with social anxiety disorder. Emotion. 2014;14(4):769–81. [DOI]
8. Kashdan TB, Farmer AS, Adams LM, Ferssizidis P, McKnight PE, Nezlek JB. Distinguishing healthy adults from people with social anxiety disorder: evidence for the value of experiential avoidance and positive emotions in everyday social interactions. J Abnorm Psychol. 2013;122(3):645–55. [DOI]
9. Onaylı S, Erdur-Baker O, Kordoutis P. The relation between rumination and emotional reactions to infidelity in romantic relationships. Athens Journal of Social Sciences. 2015;3(1):53–64. [DOI]
10. Bohr-Feld C. The role of experiential avoidance for the quality of life in a sample of patients with diverse personality disorders [Essay for M.Sc in Psychology]. [Enschede, Netherlands]: University of Twente, Department of Psychology, Health & Technology; 2017.
11. Ghafoorian P., Hassanabadi, H. Effectiveness of acceptance and commitment therapy on thought control and meta cognitive beliefs among females experienced extramarital affairs trauma. Int J Womens Health Wellness. 2016;2(2):1-5. [DOI]
12. Nolen-Hoeksema S, Wisco BE, Lyubomirsky S. Rethinking Rumination. Perspect Psychol Sci. 2008;3(5):400–24. 10.1111/j.1745-6924.2008.00088.x
13. Ward A, Lyubomirsky S, Sousa L, Nolen-Hoeksema S. Can’t quite commit: rumination and uncertainty. Pers Soc Psychol Bull. 2003;29(1):96–107. [DOI]
14. Roley ME, Claycomb MA, Contractor AA, Dranger P, Armour C, Elhai JD. The relationship between rumination, PTSD, and depression symptoms. J Affect Disord. 2015;180:116–21. [DOI]
15. Zawadzki MJ. Rumination is independently associated with poor psychological health: Comparing emotion regulation strategies. Psychology & Health. 2015;30(10):1146–63. [DOI]
16. Imtiaz S, Kamal A. Rumination, optimism, and psychological well-being among the elderly: self-compassion as a predictor. Journal of Behavioural Sciences. 2016;26(1):32–52.
17. Sariçam H. Examining the relationship between self-rumination and happiness: The mediating and moderating role of subjective vitality. Universitas Psychologica. 2016;15(2):383–96. [DOI]
18. Soleimani E, Azmoodeh S, Habibi M. Structural equation modeling of the relationship between cognitive avoidance and rumination with clinical symptoms of OCD: cognitive failure as a mediating variable. J Arak Uni Med Sci. 2017;20(9):33–44. [Persian] [Article]
19. Momeni Javid M, Shoaakazemi M. The study of couple psychotherapy on recovery quality of life in traumatic couple of infidelity in Tehran. Journal of Research and Health. 2011;1(1):54–63. [Persian] [Article]
20. Skevington SM, Lotfy M, O’Connell KA, WHOQOL Group. The World Health Organization’s WHOQOL-BREF quality of life assessment: psychometric properties and results of the international field trial. A report from the WHOQOL group. Qual Life Res. 2004;13(2):299–310. [DOI]
21. Llobet MP, Ávila NR, Farràs Farràs J, Canut MTL. Quality of life, happiness and satisfaction with life of individuals 75 years old or older cared for by a home health care program. Revista Latino-Americana de Enfermagem. 2011;19(3):467–75. [DOI]
22. Kratcoski PC. Brief Therapy and Crisis Intervention. In: Kratcoski PC, editor. Correctional Counseling and Treatment. Cham: Springer International Publishing; 2017. pp: 239–54. [DOI]
23. Zhang L, Zhou J. Crisis intervention in the acute stage after trauma. Int J Emerg Ment Health. 2015;17(4). [DOI]
24. Soleymani nia L, Jazayeri A, Mohamad khani P. The role of positive and negative mental health in adolescent’s health risk behaviors. Social Welfare Quarterly. 2006;5(19):75–90. [Persian] [Article]
25. Simpson SA. A single-session crisis intervention therapy model for emergency psychiatry. Clin Pract Cases Emerg Med. 2019;3(1):27–32. [DOI]
26. da Silva JAM, Siegmund G, Bredemeier J. Crisis interventions in online psychological counseling. Trends Psychiatry Psychother. 2015;37(4):171–82. [DOI]
27. Goldbeck L, Muche R, Sachser C, Tutus D, Rosner R. Effectiveness of trauma-focused cognitive behavioral therapy for children and adolescents: a randomized controlled trial in eight german mental health clinics. Psychother Psychosom. 2016;85(3):159–70. [DOI]
28. Pfeiffer E, Tutus D, Goldbeck L, Sachser C. The effect of trauma-focused cognitive behavioral therapy on quality of life of children and adolescents with posttraumatic stress disorder: a randomized-control trial. In: ISTSS 32nd Annual Meeting [Internet]. Dallas: International Society for Traumatic Stress Studies; 2016. [Article]
29. Noroozi S, Mokhtariaraghi H, Barzoki MH. The effectiveness of trauma-focused cognitive-behavioural therapy in the treatment of depression of divorced women. Australasian Medical Jpurnal. 2018;11(4): 245–52. [DOI]
30. Salehian T, Saeedinejad S, Behnammoghadam M, Shafiee M, Mohammadhossini S, Behnammoghadam Z, et al. Efficacy of eye movements desensitization and reprocessing on the quality of life of the patients with myocardial infarction. Glob J Health Sci. 2016;8(10):56100. [DOI]
31. Kusel M. The impact of critical incident stress debriefing on coping in emergency health care providers : a rapid review [Thesis for MA in Clinical Psychology]. [South Africa]: North-West University; 2016.
32. Beck AT, Steer RA, Brown GK. Manual for the Beck depression inventory-II. San Antonio, TX: Psychological Corporation; 1996.
33. Meyers LS, Gamst GC, Guarino AJ. Applied Multivariate Research: Design and Interpretation. Pasha Sharifi H, Habibi M, Rezakhani S, Hasanabadi HR, Izanloo B, Farzad V. (Persian translator). Tehran: Roshd Pub; 2015.
34. James RK, Gilliland BE. Crisis Intervention Strategies. 6th ed. Boston, MA: Cengage Learning; 2008.
35. WHOQOL group. WHOQOL-BREF: Introduction, administration and scoring, and genetic version of the assessment. Geneva: World Health Organization; 1996. [Article]
36. Bond FW, Hayes SC, Baer RA, Carpenter KM, Guenole N, Orcutt HK, et al. Preliminary psychometric properties of the Acceptance and Action Questionnaire-II: a revised measure of psychological inflexibility and experiential avoidance. Behav Ther. 2011;42(4):676–88. [DOI]
37. Abasi E, Fti L, Molodi R, Zarabi H. Psychometric properties of Persian version of Acceptance and Action Questionnaire –II. Journal of Psychological Models and Methods. 2012;3(10):65–80. [Persian] [Article]
38. Nolen-Hoeksema S, Harrell ZA. Rumination, depression, and alcohol use: Tests of gender differences. Journal of Cognitive Psychotherapy. 2002;16(4):391–403. [DOI]
39. Bagherinezhad M, Salehi Fadardi J, Tabatabayi S. The relationship between rumination and depression in a sample of Iranian student. Research in Clinical Psychology and Counseling. 2010;11(1):21–38. [Persian] [Article]
40. Golzar HR, Aflakseir A, Molazadeh J. Structural equation modeling of dysfunctional attitudes and depression symptoms: investigation of the mediation role of ruminative response style. Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology. 2017;22(4):318–29. [Persian] [DOI]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
