مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: تعدد و تنوع استرس­هایی که افراد در دوران سالمندی با آن روبرو می­شوند، توجه به مقوله سلامت روان و به خصوص تاب آوری را در دوره سالمندی و به ضرورت تبدیل کرده است. هدف پژوهش حاضر، اثربخشی معنویت درمانی بر کیفیت خواب، تاب آوری و اضطراب مرگ سالمندان بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع طرح­های کاربردی و شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی سالمندان مقیم در خانه سالمندان شهر شیراز در سال 1398 بودند. نمونه این پژوهش شامل 30 نفر از جامعه مذکور می­باشد که با استفاده از روش نمونه­گیری داوطلبانه در دسترس انتخاب و با استفاده از شیوه تصادفی­سازی ساده در دو گروه معنویت درمانی (15=n) و گروه کنترل (15=n) گماشته شدند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه تاب­آوری (کانر- دیویدسون، 2003)، مقیاس اضطراب مرگ (کالت-لستر، 1969) و پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ به دست آمد. داده­ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر استفاده شد و تحلیل­های آماری فوق با بهره­گیری از نرم افزار SPSS.22 به اجرا درآمد.
یافته­ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه آموزش نظریه معنویت درمانی و گروه گواه بر کیفیت خواب، تاب آوری و اضطراب مرگ تفاوت معناداری از نظر آماری وجود دارد (01/0>p).
نتیجه­گیری: می­توان نتیجه گرفت معنویت درمانی تاثیر معناداری در بهبود کیفیت خواب و تاب­آوری و اضطراب مرگ سالمندان داشت.

واژه‌های کلیدی: معنویت درمانی، کیفیت خواب، تاب‌آوری، اضطراب مرگ، سالمندان

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---