مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن پیش‌روندهٔ سیستم اعصاب مرکزی است که مشکلات عدیده‌ای را برای فرد بیمار به‌ وجود می‌آورد؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، مقایسهٔ اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت و درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر خودشفقتی زنان مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری یک‌ماهه همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی بیماران زن مبتلا به ام‌اس عضو انجمن ام‌اس استان گلستان در سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند. نمونهٔ پژوهش شصت بیمار واجد شرایط و داوطلب شرکت در مطالعه بودند که با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش اول، درمان متمرکز بر شفقت و گروه آزمایش دوم، درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد را به‌شیوهٔ گروهی دریافت کردند؛ اما در طی ارائهٔ بسته‌های درمانی برای گروه‌های آزمایش، گروه گواه درمانی دریافت نکرد. برای جمع‌آوری داده‌ها، مقیاس خودشفقتی (نف، ۲۰۰۳) به‌کار رفت. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون کروسکال‌والیس، روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۴ در سطح معنا‌داری ۰٫۰۵ صورت گرفت.
یافته‌ها: در اثر گروه بین گروه‌های آزمایش با گروه گواه در متغیر خودشفقتی و مؤلفه‌های آن تفاوت معنادار وجود داشت (۰٫۰۰۱>p). در اثر زمان بین سه مرحلهٔ پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری در متغیر خودشفقتی و مؤلفه‌های آن در گروه‌های آزمایش و گروه گواه تفاوت معنادار وجود داشت (۰٫۰۰۱>p)؛ همچنین بین مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بین گروه‌های درمانی و گروه گواه در متغیر خودشفقتی و مؤلفه‌های آن تفاوت معنادار وجود داشت (۰٫۰۰۱>p). در مراحل پس‌آزمون و پیگیری بین دو گروه آزمایش با گروه گواه (۰٫۰۰۱>p) و بین گروه‌های آزمایش (۰٫۰۰۱>p) در متغیر خودشفقتی و مؤلفه‌های آن تفاوت معنادار مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، هم درمان متمرکز بر شفقت و هم درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر بهبود خودشفقتی زنان مبتلا به مالتپیل‌اسکلروزیس اثربخشی دارند؛ اما در مقام مقایسه، درمان متمرکز بر شفقت به‌‌طور معناداری اثربخشی بیشتری دارد.