مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن پیش‌رونده سیستم عصبی مرکزی با علائم متفاوت و ناتوان‌کننده فیزیکی و روان‌شناختی می‌باشد که مشکلات عدیده‌ای را برای فرد بیمار به همراه دارد. هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودشفقتی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود.
روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با بهره­گیری از طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری مطالعه حاضر را تمامی بیماران زن مبتلا به MS عضو انجمن MS استان گلستان در سال 1398 تشکیل دادند. نمونه 60 بیمار بودند که به شیوه در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل جایگزین شدند. هر سه گروه در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با استفاده از مقیاس خودشفقتی نف (2003) مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایشی اول، درمان متمرکز بر شفقت و گروه آزمایشی دوم، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را در هشت جلسه دو ساعته به شیوه گروهی دریافت نمودند. داده­ها توسط آزمون­های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS-24 مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته­ها: نتایج حاکی از آن بود که درمان متمرکز بر شفقت و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود خودشفقتی و مولفه­های آن (مهربانی با خود، قضاوت کردن خود، تجارب مشترک انسانی، انزوا، ذهن آگاهی، همانندسازی افراطی) در بیماران در مراحل پس آزمون و پیگیری موثر بوده­اند (01/0>p). در مقایسه اثربخشی دو شیوه درمانی نیز، یافته­ها اثربخشی بیشتر درمان متمرکز بر شفقت در بهبود خودشفقتی بیماران را تایید نمود.
 نتیجه­گیری: با توجه به نتایج به دست آمده توصیه می­گردد روانشناسان و متخصصان سلامت از این دو مدل درمانی جهت کاهش مشکلات روان­شناختی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس استفاده نمایند.

واژه‌های کلیدی: درمان متمرکز بر شفقت، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، مالتیپل اسکلروزیس.

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---