1- مناطق آزاد کیش
2- دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
3- دانشگاه ازاد بندرعباس
چکیده: (333 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش گروهی خودمراقبتی بر کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. پژوهش حاضر از نوع طرحهای کاربردی و نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون همراه با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به مراکز درمانی جزیره کیش بود. نمونه پژوهش شامل تعداد 40 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود که با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. روش نمونهگیری داوطلبانه در دسترس انتخاب و با استفاده از شیوه تصادفیسازی ساده در دو گروه آموزش مبتنی بر نیازهای خودمراقبتی (20=n) و گروه کنترل (20=n) گماشته شدند. هر دو گروه پرسشنامه کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی را نیز تکمیل کردند. سپس گروه آموزش خودمراقبتی در مراکز درمانی تحت پوشش انجمن دیابت جزیره کیش تحت آموزش قرار گرفت. از روش مانکوا و تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. تحلیلهای آماری فوق با بهرهگیری از نرم افزار SPSS.22 به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که تحلیل واریانس برای عامل درونگروهی (زمان) و عامل بین گروهی معنادار است. این نتایج به آن معنی است که با در نظر گرفتن اثر گروه، اثر زمان نیز به تنهایی معنادار است. همچنین تعامل گروه و زمان نیز معنادار است (79/134=F، 38/1=df) که میزان تاثیر آن 78/0 است. همچنین نتایج بیانگر آن است که تحلیل واریانس برای متغیر بهزیستی روانشناختی برای عامل درونگروهی (زمان) و بین گروهی و همچنین تعامل گروه و زمان نیز معنادار است. میتوان نتیجه گرفت آموزش گروهی خودمراقبتی بر کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو موثر بود.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی دریافت: 1399/4/8 | پذیرش: 1399/1/1