چکیده
زمینه و هدف: عوامل روانشناختی بسیاری در بروز و وخامت بیماری آسم دخیل است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی ایمنسازی درمقابل استرس و روانشناسی مثبتنگر بر اضطراب و پیروی از درمان بیماران مبتلا به آسم انجام شد.
روشبررسی: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با استفاده از طرح پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری سهماهه همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری را تمامی بیماران مبتلا به آسم مراجعهکننده به بیمارستان میلاد تهران در سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند. از بین آنها ۴۵ نفر از افراد واجد شرایط براساس معیارهای ورود و خروج و داوطلب مشارکت با شیوهٔ نمونهگیری دردسترس وارد مطالعه شدند و بهصورت تصادفی در سه گروه پانزدهنفرۀ آموزش روانشناسی مثبتنگر، آموزش ایمنسازی درمقابل استرس و گواه قرار گرفتند. جمعآوری دادهها با استفاده از سیاههٔ اضطراب بک (بک و همکاران، ۱۹۸۸) و مقیاس پیروی از درمان موریسکی (موریسکی و همکاران، ۱۹۸۶) صورت گرفت. دادهها با روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، آزمونهای تعقیبی توکی و بونفرونی، آزمونهای تحلیل واریانس و خیدو در سطح معناداری ۰٫۰۵ ازطریق نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۲ تحلیل شد.
یافتهها: تحلیل واریانس متغیرهای اضطراب و پیروی از درمان برای اثر زمان، اثر گروه و اثر زمان*گروه معنادار بود (۰٫۰۰۱>p). آموزش روانشناسی مثبتنگر و آموزش ایمنسازی درمقابل استرس بر اضطراب و پیروی از درمان مؤثر بود (۰٫۰۰۱>p). همچنین در متغیرهای اضطراب (۰٫۰۱۷=p) و پیروی از درمان (۰٫۰۰۱>p) بین دو نوع آموزش تفاوت معنادار وجود داشت. در گروههای آزمایش، میانگین نمرات متغیرهای مذکور در مراحل پسآزمون و پیگیری تفاوت معناداری با پیشآزمون داشت (۰٫۰۰۱>p)، اما تفاوت معناداری بین مراحل پسآزمون و پیگیری در میانگین نمرات متغیرهای پژوهش مشاهده نشد که حاکی از ماندگاری اثربخشی دو نوع آموزش در مرحلۀ پیگیری بود (۰٫۰۵<p).
نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش نتیجه گرفته میشود، آموزش روانشناسی مثبتنگر تأثیر بیشتری درمقایسه با آموزش ایمنسازی درمقابل استرس بر کاهش اضطراب و افزایش پیروی از درمان بیماران مبتلا به آسم دارد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |