مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: صمیمیت می­تواند شامل صمیمیت عاطفی، صمیمیت شناختی و صمیمیت رفتاری  باشد و منجر به استحکام زندگی زناشویی شود. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر بخشش و صمیمیت زناشویی زوجین شهر تهران بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع پ‍ژوهش­های مداخله­ای و نیمه تجربی با طرح پیش آزمون– پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین منطقه 2 شهر تهران بودند که بین ماه­های فروردین تا خرداد سال 1398 به مراکز مشاوره امین­پژوه، نورانی­پور، مهر، بینش، راه فردا و عرفان مراجعه کردند. از میان مراجعه­کنندگان به این مراکز، تعداد 60 نفر (30 زوج) انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (طرحواره درمانی و درمان پذیرش و تعهد) و کنترل (هر کدام شامل 20 نفر) قرار گرفتند. داده­ها با استفاده از مقیاس صمیمیت زناشویی (واکر و تامپسون، 1983)، پرسشنامه بخشش زناشویی (ری و همکاران، 2001) به دست آمد. داده ­ها با استفاده از روش­های آمار توصیفی(فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و تحلیل کواریانس تک متغیره و چندمتغیره تحلیل شد.
یافته­ ها: نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که بین دو گروه طرحواره درمانی و پذیرش و تعهد و گروه کنترل در نمرات حاصل از بخشش و صمیمیت زناشویی تفاوت معنی­داری به لحاظ آماری وجود دارد (001/0P<). درمان پذیرش و تعهد تاثیر بیشتری نسبت به درمان طرحواره درمانی بر روی بخشش زناشویی و صمیمیت زناشویی  داشته است. همچنین بین گروه طرحواره درمانی و گروه کنترل در مقیاس­های بخشش زناشویی و صمیمیت زناشویی  تفاوت معنی­داری مشاهده شد.
نتیجه­ گیری: می­توان نتیجه گرفت درمان پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر بخشش و صمیمیت زناشویی زوجین شهر تهران موثر بود.

واژه‌های کلیدی: درمان پذیرش و تعهد، طرحواره درمانی، بخشش زناشویی، صمیمیت زناشویی، زوجین

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---