مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: هدف این پژوهش تعیین میزان اثر بخشی آموزش مهارتهای جنسی بر عملکرد جنسی و ناگویی هیجانی در زنان مبتلا به واژینیسموس بود.
روش بررسی: روش پژوهش نیمه­آزمایشی با پیش و پس­آزمون و پیگیری، با گروه کنترل بود.   جامعه آماری، شامل کلیه زنان مبتلا به واژینیسموس در شهر تهران بودند که به مرکز سلامت جنسی وابسته به بیمارستان امام خمینی (ره) در بازه زمانی اردیبهشت تا تیر ماه  1398 بودند. روش نمونه‌گیری بصورت دردسترس (30 زن مبتلا به واژینیسموس) انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (n=15) و گواه (n=15) قرار گرفتند. ابزارها شامل مقیاس ناگویی ‌هیجانی ‌تورنتو (پارکر، تیلور و باگبی، 1997)، عملکرد جنسی (روزن و همکاران،1994) بود. گروه آزمایش 8جلسه تحت آموزش مهارتهای جنسی قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند و در پایان هر دو گروه تحت پس‌آزمون و دوره پیگیری (2ماه) قرار گرفتند. تحلیل داده‌ها، از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد.
 یافته ­ها: نتایج نشان داد میانگین نمرات عملکرد جنسی در ابعاد میل، برانگیختگی، ارگاسم و رضایت زناشویی افزایش نشان می‌دهد و در مولفه درد کاهش همچنین در متغیر ناگویی هیجانی نیز در تمامی مولفه ها افزایش نشان داده می شود.
نتیجه­ گیری: به نظر می‌رسد آموزش مهارتهای جنسی بر عملکرد جنسی و ناگویی هیجانی در زنان مبتلا به واژینیسموس موثر می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: آموزش مهارت های جنسی، عملکرد جنسی، ناگویی هیجانی، زنان مبتلا به واژینیسموس

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---