BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2130-fa.html
، هوشنگ جدیدی* 2، امید مرادی3 ، مریم اکبری3
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
3- استادیار، گروه مشاوره، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
چکیده
زمینه و هدف: اضطراب امتحان، نوعی اضطراب موقعیتی و زیست روان-اجتماعی مهم بر عملکرد تحصیلی به‌شمار می‌رود. بر همین اساس این پژوهش با هدف بررسی تأثیر برنامهٔ مداخله‌ای تلفیقی برمبنای یادگیری خودراهبر و راهبردهای نظم‌بخشی شناختی هیجان بر کاهش اضطراب امتحان دانش‌آموزان دختر متوسطهٔ دوم شهر ایلام انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ مطالعه‌شدهٔ پژوهش را تمامی دانش‌آموزان دختر دورهٔ دوم متوسطهٔ شهر ایلام در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ تشکیل دادند. با استفاده از روش هدفمند تعداد سی نفر داوطلب واجد شرایط، با انتصاب تصادفی در دو گروه پانزده‌نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. دانش‌آموزان برای جمع‌آوری داده‌ها قبل و بعد از مداخله به پرسش‌نامهٔ اسپیل‌برگر (۱۹۷۰) پاسخ دادند. گروه آزمایش طی ده جلسهٔ نوددقیقه‌ای و به‌مدت پنج هفتهٔ متوالی (هر هفته دو جلسه)، برنامهٔ تلفیقی آموزشی یادگیری خودراهبر و راهبردهای نظم‌بخشی شناختی هیجان را دریافت کرد و برای گروه گواه هیچ مداخله‌ای ارائه نشد. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ و روش تحلیل کوواریانس در سطح معناداری ۰٫۰۵ صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج حاکی‌از اثربخشی برنامهٔ تلفیقی آموزشی یادگیری خودراهبر و راهبردهای نظم‌بخشی شناختی هیجان بر کاهش اضطراب امتحان بود (۰٫۰۴۵=p).
نتیجه‌گیری: برمبنای نتایج به‌دست‌آمده آموزش برنامهٔ تلفیقی یادگیری خودراهبر و راهبردهای نظم‌بخشی شناختی هیجان می‌تواند به‌عنوان روشی مداخله‌ای مناسب برای کاهش اضطراب امتحان دانش‌آموزان به‌کار رود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
