BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2146-fa.html
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی
3- گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی
زمینه و هدف: دیابت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمنی است که عوامل روان‌شناختی نقش مهمی در اداره و کنترل آن ایفا می‌کند. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی بر بهزیستی روان‌شناختی، امیدواری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری دوماهه همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری این پژوهش را تمامی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه‌کننده به مراکز درمانی و انجمن دیابت شهر تهران در سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند. نمونه‌گیری به‌روش داوطلبانه و دردسترس صورت گرفت و نمونه‌ها با شیوهٔ تصادفی در دو گروه درمان شناختی-رفتاری مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی (۱۵=n) و گواه (۱۵=n) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی هشت جلسهٔ ۹۰دقیقه‌ای به‌صورت هفتگی تحت درمان شناختی-رفتاری مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از مقیاس بهزیستی روان‌شناختی ریف (۱۹۸۹)، پرسشنامهٔ کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۶) و مقیاس امیدواری (اشنایدر، ۱۹۹۱) جمع‌آوری شدند. سپس داده‌ها با روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ تحلیل شدند. سطح معناداری آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی بر بهزیستی روان‌شناختی (۰٫۰۰۱>p)، امیدواری (۰٫۰۰۱>p) و کیفیت زندگی (۰٫۰۰۱>p) بیماران مبتلا به دیابت مؤثر است و این تأثیر تا دورهٔ پیگیری ماندگار بوده است (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان گفت اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی بر بهزیستی روان‌شناختی، امیدواری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مؤثر است.
